Διάττων Αβρός - Ιχνηλασία Θανάσιμη

Ιχνηλάτες αποπροσανατολισμένοι.
Μας γέννησ' ο Θάνατος κι η Ζωή μάς πεθαίνει.

Άρρωστο το βλέμμα του κάθε μας συντρόφου.
Πόσο μας κούρασε τ' ανέβασμα του λόφου.

Βαδίζουμε, βαδίζουμε όμως πού πάμε;
Πολλοί ξεκινήσαμε μα όλο σκορπάμε.

Μαχαίρι στην καρδιά μας ότι δε ζήσαμε.
Κι ότι ακόμα ζήσαμε. Αίμα; Φτύσαμε!

Μας αποκαρδιώνει η σκόνη απ' τα πλήθη.
Προχωρούμε προς τη μεγάλη λήθη.

Μεστή η θλίψη ρέουσα, τοπία αλγεινά.
Κελεύσματα μας έρχονται για το πουθενά.

Βαδίζουμε σκιές προς την ανυπαρξία.
Η θλίψη μάς προσέδωσε ευελιξία.

Άρρωστο το βλέμμα του κάθε μας συντρόφου.
Φτάσαμε στη χώρα του ανεκκλήτου ζόφου!


                                                 Απρίλης 1994