Καλωσήρθατε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα του Διάττοντα Αβρού. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε έργα του ίδιου (οι ποιητικές συλλογές αναφέρονται στη δεξιά πλευρική στήλη) αλλά και άλλων δημιουργών. Σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του (π.χ. για να πείτε απλά τη γνώμη σας ή για να δημοσιεύσετε κάποιο κείμενό σας), μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα επικοινωνίας στη οριζόντια μπάρα του μενού ή να στείλετε μήνυμα στο e-mail που αναγράφεται δεξιά. Καλές σας αναγνώσεις...

Σημείωση: Δυστυχώς ένα (πολύ) μικρό μέρος του συνολικού αριθμού ποιημάτων έχει ανέβει μέχρι στιγμής κι απ' αυτά τα ποιήματα λίγα έχουν την οριστική μορφή τους (τα περισσότερα δεν έχουν ακόμα υποστεί την τελική επεξεργασία)... Το Blog εδώ και πολύ καιρό είναι παροπλισμένο...

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Λευτέρης Αγγελάκης - Τι Κάνω Εγώ;











Είδα την επιμέλεια μυρμηγκιών
σπυριά σταριού να σοδιάζουν
και τη μέλισσα σκυφτή στην κηρήθρα
να κα΄νει αγαπημένη γλύκα το νέκταρ του θύμου.
Άκουσα αηδόνια να μιλούν σαν τον Μπετόβεν κι αναρωτήθηκα.
Τι κάνω εγώ σκυφτός εδώ;


                      (απ' την ποιητική συλλογή «Αυτοψίες», το 1997)

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Λευτέρης Αγγελάκης - Έλα Κοντά Ξένε











Έλα κοντά ξένε
να πούμε ο ένας στον άλλο τον καημό μας
«με χείλος εν και φωνή μία»
σαν τότε στη Βαβέλ πριν μας συγχύσουν τη γλώσσα.
Θυμάσαι;

Ω ξένε! Σε γνωρίζω από τη θλίψη των ματιών σου
και του έρωτα τον παγκόσμιο πόθο
και την κοινή λαλιά της αρχαίας ανάγκης,
πάρε δώσε φάγε πιες κοιμήσου.
Σε γνωρίζω από τον πύργο της Βαβέλ
τότε που όλη η γη «ην χείλος εν».

Ω ξένε! είτε μου πεις έλα κοντά
είτε μου «κράξεις φεύγα»
εσύ κι εγώ είμαστε αδέρφια
κι ίσο μοιράσι έχουμε στην ίδια μοίρα.

Ω ξένε! Ξένοι είμαστε κι οι δυο
αποκομμένοι από της μάνας Γης τη μήτρα
και δεν έχουμε που την κεφαλή κλίναι
ότι μάθαμε των Θεών τα μυστικά
και δεν αντέχουμε τη μοναξιά της γνώσης.

Ω ξένε! Γαιάνθρωποι είμαστε κι οι δυο
μόνοι στην ξενητειά του άπειρου κόσμου
και στο νησάκι Γη πατριώτες.


(απ' την ποιητική συλλογή «Αυτοψίες», το 1997)

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Ανέστης Ευαγγέλου - Μην Απορείς, Μητέρα











Μην απορείς, μητέρα, μην τρομάζεις
τούτα τα ποιήματα διαβάζοντας. Θα τα βρίσκεις, βέβαια,
λίγο στενάχωρα, σάμπως να θέλουν
από τις λέξεις μέσα να βγουν. Ίσως, ακόμα,
το γιο σου μέσα τους να μην αναγνωρίζεις. Κι όμως
δικά του είναι, μητέρα, αυτόν εικονίζουν.
Πάσχουν κι αυτά όπως κι αυτός από ασφυξία,
χάνονται μέσα τους, γυρίζουν, επιστρέφουν,
πάσχουν να βγουν από τις λέξεις όπως κι εκείνος
πάσχει να βγει από το πετσί του μέσα.

Μην απορείς, μητέρα, μην τρομάζεις. Προ παντός
μη σε κυριέψει απελπισία. Κάτι στηρίζει
το γιο σου, που εσύ δε βλέπεις:
μέσα του, από τα πόδια ως την κορφή, είναι μια κολόνα
που τον στυλώνει, τον κρατά μ’ όρθιο το κεφάλι,
που τον ψυχώνει, βήμα με βήμα, αγκώνα με αγκώνα,
μέσ’ απ’ ερείπια ν’ ανοίγει δρόμο και να προχωράει.


(απ΄την ποιητική συλλογή «Περιγραφή Εξώσεως», το 1960)

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Μίλτος Σαχτούρης - Βρέχει

...(συνέχεια απ' την προηγούμενη ανάρτηση)... Ο Μίλτος Σαχτούρης, χωρίς να είναι απαισιόδοξος, είναι ποιητής του ατομικού άγχους, αλλά μέσα στο έργο του είναι διάσπαρτος κι ο απόηχος του άγχους μιας ολόκληρης εποχής. Είναι, επίσης, ποιητής του κλειστού χώρου, αντιηρωικός, εκφραστής κι απολογητής της κατακερματισμένης και καθημαγμένης ανθρώπινης ύπαρξης. Απορρίπτει την παραδοσιακή γραφή και στρέφεται στον συμβολισμό και τον υπερρεαλισμό όπου κρατά τη φαντασία και την παραίσθηση, ενώ παράλληλα φαίνεται να υπερτονίζει το παράλογο. Διαφοροποιείται απ' τους σύγχρονους ομότεχνούς του επειδή οικοδομεί το έργο του με εφιαλτικές εικόνες και σύμβολα, που πλησιάζουν περισσότερο τον εξπρεσιονισμό.

Ο Μίλτος Σαχτούρης έφυγε απ' τη ζωή στις 29 Μάρτη του 2005.


Βρέχει

Βρέχει όπως και στο προηγούμενο ποίημα
Μια γυναίκα μ' έναν καθρέφτη και κάτι σύρματα προσπαθεί
να κρατήσει τα χρόνια. Όμως τα χρόνια φεύγουν
τα σύρματα μπαίνουν βαθιά μέσα στα μάγουλά της
τα ξεσκίζουν, τρέχουν αίματα
ενώ ένα άγριο χέρι με μια κιμωλία πηγαινοέρχεται
και βάφει τα μαλλιά της άσπρα


       (απ' την ποιητική συλλογή «Όταν Σας Μιλώ», το 1956)

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Μίλτος Σαχτούρης - Η Σκηνή

...(συνέχεια απ' την προηγούμενη ανάρτηση)... Στη ζωή του ο Ποιητής γνώρισε πολλές διακρίσεις. Τιμήθηκε με τρία βραβεία: Το 1956 με το Α' Βραβείο του διαγωνισμού «Νέοι Ευρωπαίοι Ποιητές» της RAI για τη συλλογή του «Όταν Σας Μιλώ», το 1962 με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του «Τα Στίγματα» και το 1987 με το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο του «Εκτοπλάσματα».

Έργα του, επίσης, έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, πολωνικά και βουλγαρικά ενώ ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί απ' τους Μάνο Χατζιδάκη, Αργύρη Κουνάδη, Γιάννη Σπανό, Κυριάκο Σφέτσα και Νίκο Ξυδάκη... (συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση)...


Η Σκηνή

Απάνω στο τραπέζι είχανε στήσει
ένα κεφάλι από πηλό
τους τοίχους τους είχαν στολίσει
με λουλούδια
απάνω στο κρεβάτι είχανε κόψει από χαρτί
δυο σώματα ερωτικά
στο πάτωμα τριγύριζαν φίδια
και πεταλούδες
ένας μεγάλος σκύλος φύλαγε
στη γωνιά

Σπάγγοι διασχίζαν το δωμάτιο απ' όλες
τις πλευρές
δε θά 'ταν φρόνιμο κανείς
να τους τραβήξει
ένας από τους σπάγγους έσπρωχνε τα σώματα
στον έρωτα

Η δυστυχία απ' έξω
έγδερνε τις πόρτες


(απ' την ποιητική συλλογή «Με Το Πρόσωπο Στον Τοίχο», το 1952)

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Μίλτος Σαχτούρης - Η Αποκριά

...(συνέχεια απ' την προηγούμενη ανάρτηση)... Το έργο του Σαχτούρη είναι καθαρά ποιητικό κι έχει κυκλοφορήσει στις συλλογές: «Η Λησμονημένη» (1945), «Παραλογαίς» (1948), «Με Το Πρόσωπο Στον Τοίχο» (1952), «Όταν Σας μιλώ» (1956), «Τα Φάσματα Ή Η Χαρά Στον Άλλο Δρόμο» (1958), «Ο Περίπατος» (1960), «Τα Στίγματα» (1962), «Σφραγίδα Ή Όγδοη Σελήνη» (1964), «Το Σκεύος» (1971), «Ποιήματα 1945 - 1971», «Χρωμοτραύματα» (1980), «Εκτοπλάσματα» (1986), «Καταβύθιση» (1990), «Εκτοτε» (1996) και «Ανάποδα Γύρισαν Τα Ρολόγια» (1998)... (συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση)...

Το σημερινό ποίημα κινείται ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες: η μία είναι η πραγματικότητα της αποκριάς. Σ’ αυτήν όμως εμπλέκεται η πραγματικότητα του εμφυλίου πολέμου (1946 - 1949), εκείνης της εφιαλτικής εποχής.


Η Αποκριά

Μακριά σ’ έν’ άλλο κόσμο γίνηκε αυτή
η αποκριά
το γαϊδουράκι γύριζε μες στους έρημους δρόμους
όπου δεν ανέπνεε κανείς
πεθαμένα παιδιά ανέβαιναν ολοένα στον ουρανό
κατέβαιναν μια στιγμή να πάρουν τους αετούς τους
που τους είχαν ξεχάσει
έπεφτε χιόνι γυάλινος χαρτοπόλεμος
μάτωνε τις καρδιές
μια γυναίκα γονατισμένη
ανάστρεφε τα μάτια της σα νεκρή
μόνο περνούσαν φάλαγγες στρατιώτες εν δυο εν δυο
παγωμένα δόντια

Το βράδυ βγήκε το φεγγάρι
αποκριάτικο
γεμάτο μίσος
το δέσαν και το πέταξαν στη θάλασσα
μαχαιρωμένο
Μακριά σ’ έν’ άλλο κόσμο γίνηκε αυτή
η αποκριά.


(απ' την ποιητική συλλογή «Με Το Πρόσωπο Στον Τοίχο», το 1952)

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Μίλτος Σαχτούρης - Ο Σωτήρας (απόσπασμα)

Ο Σαχτούρης είναι ένας αξιόλογος Έλληνας, άνθρωπος των γραμμάτων. Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά η οποία διαδέχθηκε τους μεσοπολεμικούς ποιητές.

Γεννήθηκε στις 29 Ιούλη του 1919 στην Αθήνα ενώ είχε καταγωγή απ' την Ύδρα (ήταν δισέγγονος του ναυάρχου του '21 καπετάν Γιώργη Σαχτούρη). Το 1937 εγγράφηκε με προτροπή του πατέρα του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά μετά το θάνατό του την εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην ποίηση. Δεν άσκησε ποτέ του κανένα βιοποριστικό επάγγελμα κι αυτός ήταν ένας απ' τους λόγους που δεν απόκτησε οικογένεια.

Το 1943 γνωρίστηκε με τον Nίκο Eγγονόπουλο, μια συνάντηση που στάθηκε καθοριστική για τον ίδιο. Τον επόμενο χρόνο εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με ποίημά του στο περιοδικό «Τα Νέα Γράμματα». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Τα Νέα Ελληνικά», «Τραμ», «Το Δέντρο», «Η Λέξη» και «Νέα Εστία»... (συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση)...


Ο Σωτήρας (απόσπασμα)

.................................................................
Με τα γυμνά μου πόδια βουτηγμένα στα βρώμια νερά
με τη γυμνή καρδιά μου αναζητώ (όχι για μένα)
ένα γαλανό παράθυρο
πώς χτίσανε τόσα δωμάτια τόσα βιβλία τραγικά
δίχως μια χαραμάδα φως
δίχως μια αναπνοή οξυγόνου
για τον άρρωστο αναγνώστη
Αφού κάθε δωμάτιο είναι και μια ανοιχτή πληγή
πώς να κατέβω πάλι σκάλες που θρυμματίζονται
ανάμεσα απ' το βούρκο πάλι και τ' άγρια σκυλιά
να φέρω φάρμακα και ρόδινες γάζες
κι αν βρω το φαρμακείο κλειστό
κι αν βρω πεθαμένο το φαρμακοποιό
κι αν βρω τη γυμνή καρδιά μου στη βιτρίνα του φαρμακείου

Όχι όχι τέλειωσε, δεν υπάρχει σωτηρία
..................................................................


        (απ' την ποιητική συλλογή «Η Λησμονημένη», το 1945)

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Κώστας Σοφιανός - Ο Θάνατος Μας Ψάχνει Πόρτα Πόρτα











Τα φώτ' αντιστέκονται στη νύχτα
μα τ' αφανίζει ένα - ένα το σκοτάδι.
Τα λόγια σου πριν γίνουν «λόγια» πνίχτα.
Δεν έχουν θέση στο μεγάλο βράδυ.

Ο θάνατος μας ψάχνει πόρτα - πόρτα.
Μην πας να του ξεφύγεις, θα σε πιάσει.
Πλαγιάζουμ' όπου να 'ναι μες στα χόρτα.
Πριν βρεις ποιος είσαι, κιόλας σ' έχει αρπάξει.


(απ' την ποιητική συλλογή «Οι Απολαύσεις», το 1981)

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Κώστας Σοφιανός - Κώστας Καρυωτάκης











Άδει
τον Άδη
το μαύρο υφάδι
που σαν κουκούλι
θα μας τυλίξει.
Άδει
το χώμα
της γης το σώμα
που με το σώμα μας
όλο θα σμίξει.

Του καιν τα μάτια
σβησμέν' αστέρια
τον κόσμο ψαύει
μ' άτρεμα χέρια
παρά να ζήσει
μέσα στο ψέμα
σκορπάει τ' ανέμου
το μαύρο του αίμα.

Μ' άσαρκα δάχτυλα
κρούει τη λύρα
με το τραγούδι
γελάει τη μοίρα
φέγγει τις νύχτες μας
μετέωρο πτώμα
πέφτει απ' το στόμα του
πάνω μας χώμα.
Στοιχειώνει αθέατος
τα ρήματά του
και στην καρδιά του
χαρά θανάτου.


(απ' την ποιητική συλλογή «Οι Απολαύσεις», το 1981)

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Κώστας Σοφιανός - Αυτό, Βέβαια, Δεν Είναι Ποίημα











Μη μιλάτε Ελληνικά:
να γαβγίζετε
να γρυλίζετε
να μουγκρίζετε
Να μη μιλάτε καθόλου.

Μη διαβάζετε Ελληνικά:
να διαβάζετε τους λόγους των πολιτικών σας
να διαβάζετε τα "καλέσματα" των οργανώσεών σας
να διαβάζετε τον ημερήσιο και τον περιοδικό σας τύπο.
Να μη διαβάζετε καθόλου.

Μη γράφετε Ελληνικά:
να γράφετε την "Καθαρεύουσα" του Γενικού Επιτελείου
να γράφετε την "Δημοτική" του Υπουργείου "Πολιτισμού"
να γράφετε όπως γράφουν στον ημερήσιο και στον περιοδικό σας τύπο
Να μη γράφετε καθόλου.

Και
Μη κατεβαίνετε στη θάλασσα:
σας βλέπει κι αρρωσταίνει.
Γυρίζουν τα μέσα της
αφρίζει
ξερνάει σακκούλες
σαγιονάρες
σακούλες
σερβιέτες
Ξερνάει πετρέλαιο και πίσσα
Μη κατεβαίνετε στη θάλασσα
κατεβείτε στο ύψος σας.

Μην ανεβαίνετε στα βουνά:
σας αισθάνονται και πεθαίνουν.
Χάνουν τα δάση τους και τα πουλιά τους
χάνουν τη δρόσο τους και τ' άρωμά τους
χάνουν τα χιόνια τους και τα νερά τους.
Μην ανεβαίνετε στα βουνά
ανεβείτε στα ρετιρέ σας.

Μη συντηρείτε αρχαιότητες:
είναι Ύβρις.
πάρτε κασμάδες και σωριάστε τες
φέρτε μπουλντόζες και σαρώστε τες
ρίχτε βενζίνη και κάφτε τες
Είναι η προτελευταία τιμή που μπορείτε να κάνετε στον τόπο.

Η τελευταία είναι:
Να φύγετε
με τις γυναίκες και τα παιδιά σας
με τα σαλόνια σας και τα σκυλιά σας
με τη Βρωμιοσύνη σας και την κακομοιριά σας.

Και
μη παριστάνετε πως περιμένετε βαρβάρους:
Εσείς είστε οι βάρβαροι
και πρέπει να φύγετε.


              (απ' την ποιητική συλλογή «Οι Απολαύσεις», το 1981)

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Διονύσιος Σολωμός - Η Ξανθούλα











Την είδα την Ξανθούλα,
την είδα ψες αργά,
που εμπήκε στη βαρκούλα
να πάει στην ξενητιά.

Εφούσκωνε τ' αέρι
λευκότατα πανιά,
ωσάν το περιστέρι
που απλώνει τα φτερά.

Εστέκονταν οι φίλοι
με λύπη, με χαρά,
κι αυτή με το μαντήλι
να τους αποχαιρετά.

Και το χαιρετισμό της
εστάθηκα να ιδώ,
ώσπου η πολλή μακρότης
μου το 'κρυψε κι αυτό.

Σ' ολίγο, σ' ολιγάκι,
δεν ήξερα να πω
αν έβλεπα πανάκι
ή του πελάγου αφρό.

Κι αφού πανί, μαντήλι
εχάθη στο νερό,
εδάκρυσαν οι φίλοι,
εδάκρυσα κι εγώ.

Δεν κλαίγω τη βαρκούλα,
δεν κλαίγω τα πανιά,
μόν' κλαίγω την Ξανθούλα
που πάει στην ξενητιά.

Δεν κλαίγω τη βαρκούλα
με τα λευκά πανιά,
μόν' κλαίγω την Ξανθούλα
με τα ξανθά μαλλιά.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Διονύσιος Σολωμός - Η Σκιά Του Ομήρου

Κεντρικό πρόσωπο της Επτανησιακής σχολής, ο Διονύσιος Σολωμός (8 Απρίλη 1798 - 9 Φλεβάρη 1857) θεωρείται ο εθνικός ποιητής της χώρας μας, όχι μόνο γιατί έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και γιατί αξιοποίησε την προγενέστερη ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, δημοτικό τραγούδι) κι ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα κι άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία.

Εκτός απ' τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν (ποίημα που τον έκανε γνωστό όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη), τα σπουδαιότερα έργα του είναι: Ο Κρητικός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Ο Πόρφυρας, Η Γυναίκα της Ζάκυθος, Λάμπρος κ.α. Το βασικό χαρακτηριστικό της ποιητικής παραγωγής του είναι η αποσπασματική μορφή: κανένα απ' τα ποιήματα που έγραψε μετά τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν δεν είναι ολοκληρωμένο...


Η Σκιά Του Ομήρου (Απόσπασμα)

Έλαμπε αχνά το φεγγαράκι, ειρήνη
όλη, όλη τη φύση ακινητούσε,
και μέσα από την έρημη την κλίνη
τ' αηδόνι τα παράπονα αρχινούσε.
Τριγύρω γύρω η νυχτική γαλήνη
τη γλυκύτατη κλάψα ηχολογούσε.
Αναπάντεχα, βαθύς ύπνος με πιάνει
κι ομπροστά μου ένας γέροντας μου εφάνη.

Στο ακρογιάλι αναπαύονταν ο γέρος.
Στα παλαιά τα ρούχα τα σχισμένα,
γλυκά γλυκά το φύσημα του αέρος
τ' αριά μαλλιά του εσκόρπαε τ' ασπρισμένα,
κι αυτός εις το πολύαστρον του αιθέρος
τα μάτια εστριφογύριζε σβησμένα.
Αγάλι αγάλι ασηκώθη από χάμου,
κι ωσάν να 'χε το φως του, ήλθε κοντά μου.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Τάκης Σινόπουλος - Σκόρπιοι Στίχοι











Στη σημερινή ανάρτηση παραθέτω μια μικρή επιλογή από μερικούς πολύ καλούς στίχους του Ποιητή Τάκη Σινόπουλου:

- Υπήρχε η κάμαρα, τόση απογύμνωση. Στον τοίχο η λάμπα, φωτίζοντας πότε το πρόσωπο, πότε το ψέμα.

- Η γιορτή... Ύστερα όλα σβήνουν. Πιο πέρα η φωνή σου αμύνεται για το βράδυ. Και δεν υπάρχουν πουλιά. Σκουπίζεις τις αράχνες απ' τη χθεσινή γιορτή.

- Τόσες επινοήσεις! Κι όμως ξεκαρφώνονται σιγά σιγά τα στηρίγματα που κρατάνε το πρόσωπο στην κορνίζα.

- Τι μου έλεγες; Σ' ακούω να μιλάς και πριν έρθει η φωνή ναυαγήσανε κιόλας οι λέξεις... Κι άλλα ερείπια σωριάζονται τώρα στη μνήμη.

- Γυρεύαμε το θαύμα κι ήταν η απόγνωση.

- Παράθυρο που τ' άνοιξα να σου φωνάξω και δεν υπήρχες... μετρώντας πόσος Θάνατος περίσσευε και πριν, και μετά από κάθε ποίημα.

- Έγραφα κάθε μέρα σαν τρελός. Και τα 'σκιζα τρελός την άλλη μέρα...

- Λοιπόν αυτή η πόρτα με δαιμονίζει. Πρώτη φορά τη βλέπω σε τούτη την κάμαρα. Κάποιος την έστησε την ώρα που έλειπα με σκοπό να κρυφακούει κρυμμένος, να κατασκοπεύει.

- Μέρα που χτυπηθήκαμε από τούτη τη μεριά κι από την άλλη... σακατεμένα οράματα...

- Κάθε ποίημα συναξάρι νεκρών.

- Η Ιστορία τελικά κατάντησε ένας σκουπιδότοπος, σύννεφο οι μύγες.

- Θα δώσω ότι γυρεύετε, θα μαρτυρήσω. Για τον κατήφορο και τους αμμόλοφους. Φοβάμαι και θα μαρτηρήσω. Και μη με...

- Όπου κοιτάξεις είναι το κακό. Κι εκείνο τ' άλλο, συνεχώς επινοείται. Για να μην ανασαίνεις.

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Νίκος Αντωνάτος - Δέδυκεν











Η Ποίηση
Άσκηση απελπισίας
Επί χάρτου


(απ' την ποιητική συλλογή «Δέδυκεν», το1990)

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Διάττων Αβρός - Αιρετικός











Έζησα με το δικό μου τρόπο,
τις δικές μου σκέψεις,
τις δικές μου απόψεις,
τη δική μου φιλοσοφία.

Έζησα μακριά απ' τους πολλούς,
τις περισσότερες φορές μόνος,
κουρασμένος, κάνοντας
διαρκώς αφαίρεση.

Είχα τη δική μου αίρεση...


                             Ιούλης 2014

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Διάττων Αβρός - Η Φυσική Σταθερά











Την πρώτη φορά που μαζευτήκαμε
ήμαστε αρκετοί, σχεδόν όλοι.
Τη δεύτερη, ήμαστε κάπως λιγότεροι
και την επόμενη, ο αριθμός
ήταν ακόμα πιο μικρός.
Υπάρχει μια φυσική σταθερά
στις ετήσιες συγκεντρώσεις μας
όλ' αυτά τα χρόνια.
Kάθε φορά λείπει
- τουλάχιστον - κι από ένας.

Την προηγούμενη φορά που ανταμώσαμε
ήμαστε μόνο εμείς οι δύο...


                                            Ιούλης 2014

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Νίκος Αντωνάτος - Πραγματεία V

Οι ποιητικές συλλογές του Νίκου Αντωνάτου:

Δέδυκεν, Ηριδανός (1990)
Αγρός Κεραμέως, Θεμέλιο (1990)
Ανοιχτά Της Νύχτας, Γαβριηλίδης (2000)
Αλίκυρνα, Γαβριηλίδης (2003)
Αυλός Λελυπημένος, Γαβριηλίδης (2005)
Θητεία - 619 Τ.Π., Ο Πολίτης (2007)
... Δεν Είναι Πια Καιρός, Γαβριηλίδης (2011)
Εικών Η Λίθος, Γαβριηλίδης (2014)


Πραγματεία

V

Κι αναχωρείς χωρίς να φεύγεις
Μ' έναν τρόπο οπτικό
Όπως όταν αράζει αργά
Το διπλανό σου πλοίο
Θαρρείς σαλπάρει το άλλο
Που μέσα είσαι εσύ

Ξένος
Ταξιδευτής
Ή και ταξιδεμένος σ' ένα
Ετοιμόρροπο λευκό νοσοκομείου
Όπου οι φωνές που σώπασαν
Μιμούνται μουσικές περαστικές ωδείων


(απ' την ποιητική συλλογή «Αγρός Κεραμέως», το 1990)

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Διάττων Αβρός - Πάλι Η Ποίηση Λοιπόν











Η ζωή του ήταν ταραγμένη.
Είχε χτυπηθεί αρκετές φορές
κι είχε περάσει πολλά.
Τώρα πια είχε μεγαλώσει
κι ήταν μόνος.

Συνέχιζε, ωστόσο,
με αξιοπρέπεια την πορεία του,
χωρίς να δίνει αφορμές.
Πώς όμως το κατόρθωνε αυτό
κι από πού αντλούσε;

Έριχνε συχνά το βλέμμα
στη βιβλιοθήκη του,
σ' εκείνα τα παλιά ράφια
με τα βιβλία...

Πάλι η Ποίηση λοιπόν...


                           Ιούνης 2014

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Διάττων Αβρός - Τα Μεγάλα Έργα











Είχε έρθει το φορτηγό
να παραλάβει τους εθελοντές
που θα έσκαβαν
για να ξεκινήσει το μεγάλο έργο.
Ένας ένας οι εργάτες,
κρατώντας μια αξίνα στο χέρι,
ανέβαιναν στο φορτηγό,
παίρνοντας μια θέση πίσω στην καρότσα.
Ώσπου ήρθε η σειρά του τελευταίου.
Εκείνος καθόταν μόνος του σε μια άκρη.
Αφού σηκώθηκε, με αργό βήμα
και χωρίς να κρατάει αξίνα,
έκανε να ενσωματωθεί με τους άλλους.
Τον σταμάτησε όμως ο οδηγός.
«Που πας εσύ;» ρώτησε απορημένα,
«αφού δεν έχεις αξίνα».
«Τα μεγάλα έργα δε χρειάζονται αξίνες»
απάντησε ο τελευταίος εργάτης

κι ανέβηκε κι αυτός στο φορτηγό.


                                           Ιούνης 2014

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Διάττων Αβρός - Η Εισήγηση











Η ώρα που όλοι περίμεναν, είχε φτάσει.
Όλοι οι μέτοχοι είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς
μέσα στην αίθουσα συνδριάσεων
κι αγωνιούσαν για τον ερχομό του.

Η ετερεία τον τελευταίο καιρό
αντιμετώπιζε ένα μεγάλο πρόβλημα
το οποίο του το είχε αναθέσει
προσδοκώντας γρήγορα να κάνει μια εισήγηση
για την ευνοϊκή επίλυσή του.

Εκείνος ήταν Σύμβουλος Επιχειρήσεων.
Του άρεσε όμως το διάβασμα κι οι Τέχνες.
Μπορεί να ασχολιόταν με τα οικονομικά,
ωστόσο, είχε πάντα μες στο χαρτοφύλακά του
ένα λογοτεχνικό βιβλίο.

Στο ραντεβού του δεν άργησε να πάει.
Φτάνοντας ακριβώς στην ώρα του,
χαιρέτησε όλους έναν έναν ξεχωριστά
και πήρε τη θέση του στο μεγάλο τραπέζι.
Αντί όμως να βγάλει απ' το χαρτοφύλακά του
το φάκελο με την εισήγηση,
έβγαλε μια ποιητική συλλογή.

Κι άρχισε να διαβάζει...


                                                    Ιούνης 2014

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Διάττων Αβρός - Τα Βασικά Αντικείμενα











Θα λάμβαναν μέρος σε μια ειδική αποστολή.
Επειδή θα χρειαζόταν
να απομονωθούν κάπου για λίγες μέρες,
είχαν ειδοποιηθεί να πάρουν μαζί τους
μόνο τα βασικά τους αντικείμενα
- αυτά που νόμιζε ο καθένας.

Ο πρώτος πήρε λίγα χρήματα.
Ο δεύτερος τη φωτογραφία της κοπέλας του.
Ο τρίτος προμηθεύτηκε ξηρά τροφή.
Ο τέταρτος αρκέστηκε στα κλειδιά του.
Ο πέμπτος δεν αποχωρίστηκε το ρολόι του.
Ο επόμενος προτίμησε το κινητό του.
Ένας άλλος έφερε ένα σουγιά.
Άλλος κατέληξε σ' ένα αναπτήρα.

Κάποιος πήρε στυλό και χαρτί.


                                                 Ιούνης 2014

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Διάττων Αβρός - Ύαινες Του Φασισμού











Δεν έχει δεν μπορείς και δεν μπορώ,
ο δρόμος μας ορίστηκε σε ανηφόρα
κι όχι άλλη αναβολή παρά μόνο τώρα.
Πρέπει να πάμε κόντρα στον καιρό.

Μας έκαναν τον ορίζοντα πόσο μικρό!
Ύαινες του φασισμού λεηλατούν τη χώρα,
αυτή που αγαπάμε. Φίλε μου προχώρα
μήνυμα να δώσουμε το πλέον ηχηρό.

Μη μένουμε αδιάφοροι, μονάχοι.
Όλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη
που, ίσως, μια μόνο, δε θα 'ναι αρκετή.

Ατσάλινη γροθιά κάνε την παλάμη σου.
Φίλε μου εμπιστεύσου τις δυνάμεις σου.
Κερδίζουν μόνο όσοι δείχνουν θαρρετοί.


                                         Απρίλης 2014

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Διάττων Αβρός - Βιωμένο Μέλλον











Τον προβλημάτιζε το μέλλον του
και τον πλήγωνε αφάνταστα.
Το είχε ζήσει επώδυνα στο παρελθόν
και δεν ήθελε να το δει

να επαναλαμβάνεται.


                                     Ιούνης 2014

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Διάττων Αβρός - Περιεχόμενο Και Δυνατότητες Ενός Ποιήματος











Το Ποίημα ταξιδεύει
Το Ποίημα παλεύει

Το Ποίημα εξιστορεί
Το Ποίημα μπορεί

Το Ποίημα εμβαθύνει
Το Ποίημα λαμπρύνει

Το Ποίημα σημαίνει
Το Ποίημα επιμένει

Το Ποίημα αισθάνεται
Το Ποίημα δε χάνεται

Το Ποίημα εξυψώνει
Το Ποίημα λυτρώνει

Το Ποίημα απλά γράφεται


                     Μάης 2014

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Τ. Κ. Παπατσώνης - Συνάντημα

Ο Τάκης Παπατσώνης άφησε πίσω του ένα έργο πολύ αξιόλογο. Η ποιητική του αποτελεί ένα ιδιαίτερο μείγμα φαινομενικά ετερόκλιτων στοιχείων. Απ' τη μια πλευρά διακρίνουμε σ' αυτή μια θρησκευτικής υφής ατμόσφαιρα κι απ' την άλλη ένα ευρύτερο στοχασμό πάνω στα ανθρώπινα, που, υφολογικά, αντλεί δάνεια απ' την καβαφική τεχνοτροπία.

Θα μπορούσε να πει κανείς να πει ότι ανήκει στη γενιά των Ποιητών του Μεσοπολέμου αλλά ή γραφή του παραπέμπει σε μεταγενέστερους Ποιητές. Εγκαινίασε τη χρήση του ελεύθερου στίχου στη νεότερη ελληνική ποίηση κι ένα μέρος απ' τη θεματολογία του προέρχεται απ' την ευρύτερη σφαίρα της θρησκείας και κινείται στο μεταίχμιο μεταξύ ανατολικής και δυτικής πολιτιστικής παράδοσης.


Συνάντημα

Σταλάζει η πρωινή δροσιά από κάθε φύλλο
του κήπου. Αν και υγρασία είναι, εν τούτοις ασφαλώς
πολλή η Χαρά. Περιδιαβάζει ο Διαβάτης,
ενώ αρχικώς εβγήκε για δουλειά. Συντέμνει κάπως,
όχι σε χρόνο, μόνο από διάθεση,
το χρέος του για δουλειά. Αλλά όμως κέρδος
κομίζει από την πρώτη τρυφερότητα της ημέρας.
Ευεργεσία του 'ρχεται, όθε δεν εζητήθη.
Δρόσος ψυχής, όθε δεν ανεμένετο. Πώς, όλες οι ώρες
οι ακολουθούσες την πρωίαν ευλογούνται.
Πως άυλον αποτύπωμα τους μένει. Ακόμη η εσπέρα
έρχεται, με χαμήλωμα των φώτων και με αστέρια,
και μένει, φως εωθινό. Διαρκεί μέχρι του ύπνου.
Και κατακλίνεται ευτυχής εκείνος ο Διαβάτης,
τυλίγεται στο σύνηθες της ησυχίας συνδόνι
και μόνος δεν αισθάνεται. Τυλίγεται η ψυχή του
με φως γαλήνης όχι ξένον, όχι αλλότριο αλλά
της δρόσου αυτής, που αντίκρυσε, σαν εβγήκε το πρωί.


(απ' τη συγκεντρωτική ποιητική συλλογή «Εκλογή Α', Ursa Minor και Εκλογή Β'», το 1988)

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

Τ. Κ. Παπατσώνης - Συρραφές

Ο Τάκης Παπατσώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1895. Πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος Παπατσώνης και μητέρα του η Αικατερίνη Πρασσά. Σχολείο πήγε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Μετά το σχολείο γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο, παρακολουθώντας πολιτικές επιστήμες μέχρι το 1920. Το 1927 πήγε στην Γενεύη για να συνεχίσει τις σπουδές του. Υπηρέτησε στο Υπουργείο Οικονομικών απ' το 1914 για σαράντα χρόνια και προβιβάστηκε στη θέση του Γενικού Γραμματέα κι ύστερα του διευθυντή. Διετέλεσε, ακόμα, σύμβουλος του ελεγκτικού συνεδρίου, ειδικός οικονομικός σύμβουλος και γενικός γραμματέας του υπουργείου τύπου. Το 1938 αποσύρθηκε στο Άγιο Όρος, όπου έζησε μοναχικό βίο για πολλούς μήνες. Παντρεύτηκε το 1932 κι έκανε ένα παιδί. Ταξίδεψε σε πάρα πολλά μέρη, όπως Βελιγράδι, Βουκουρέστι, Κωνστ/πολη, Πράγα, Ιταλία, Ισπανία, Ελβετία, Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Ηνωμένες Πολιτείες, Κούβα, κ.α. Απεβίωσε το 1976.

Γνώρισε επίσης πολλές και σημαντικές θέσεις του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Έγινε αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εμπορικής Τράπεζας (1941), πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Πινακοθήκης (1953-1964), αντιπρόεδρος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Θεάτρου (1955-1964), αντιπρόεδρος και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αισθητικής (1963 και 1966 αντίστοιχα). Βραβεύτηκε με το γαλλικό παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής (1920), ενώ του απονεμήθηκε το πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1963). Το 1967 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.


Συρραφές

Στη διάρκεια μιας άβαθης, αδιάφορης συνομιλίας
σηκώνεται το παραπέτασμα, φωτίζεται η γωνία,
διαλάμπει, ut in Parabola viva, ο κρύφιος κόσμος.
Κλείνεις σε λίγο πάλι, βαρύ, το παραπέτασμα, και μένει
θάμπος μόνο του στιγμιαίου εκείνου και αποκαλυπτικού.
Και ξανασέρνεται η συνομιλία, το ίδιο στενά επίγεια,
συνομιλία της συμβατικότητας. Οι τέτοιες Συρραφές
των απροόπτων, η τέτοια συλλογή των σπάνιων παραβολών,
αλίμονο, είναι το Άπαντον της Γνώσεως. Στα υπόλοιπα
πρέπει να μας αρκεί ο στείρος Λόγος.


(απ' τη συγκεντρωτική ποιητική συλλογή «Εκλογή Α', Ursa Minor και Εκλογή Β'», το 1988)

Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Διάττων Αβρός - Στο Τέλος Θα Μας Αρνηθεί











Η Ζωή σαν αφορισμός.
Στάζει το αίμ' απ' την πληγή.
Τα πάντα στρέφουν προς τη γη,
ο Ύψιστος Προορισμός!

Της εποχής μας ξεπεσμός.
Ανύπαρκτοι οι αρχηγοί.
Κι η λύτρωση πόσο αργεί,
ένας πανάρχαιος χρησμός.

Κι εμείς πια έχουμε χαθεί
σαν πλοίο που ακολουθεί
άγνωστη, τρελή πορεία.

Κανένας μας δε θα σωθεί.
Στο τέλος θα μας αρνηθεί
ακόμα κι η Ιστορία!


                      Φλεβάρης 2014

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Διάττων Αβρός - Της Χαράς Και Της Λύπης











Πως μοιάζει με τη λύπη η χαρά!
Άνυδρη, ανυπόφορη σιωπή.
Εικόνα που παραμένει θαμπή
κι ας θέλουμε να δούμε καθαρά.

Κι η λύπη πάντοτε είναι λύπη.
Τόσα χρόνια θητεύει η ψυχή.
Κι ότι μας συντροφεύει στην αρχή,
ναι! στο τέλος μάς εγκαταλείπει!


                            Φλεβάρης 2014

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Διάττων Αβρός - Εξοικειωμένοι











Κατέφτασαν αυτοί που προβλέπουν το τέλος
(διανοούμενοι, φιλόσοφοι κι οιωνοσκόποι).
Το 'ξεραν πως σ’ εμάς έπρεπε να ’ρθουν.

Κι εμείς, εξοικειωμένοι,
σα να τους περιμέναμε από καιρό,
τους υποδεχτήκαμε. Πήραμε τις αποσκευές τους
και τους δείξαμε το μέρος που θα μείνουν.

Συζητήσαμε όλες τις σχετικές λεπτομέρειες.
Η διαδικασία είναι η απλούστερη μας είπαν.

Αναμονή...


                                                  Απρίλης 2005

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Διάττων Αβρός - Ποιητική Βραδιά











Τον είχαν καλέσει για πρώτη φορά
να μιλήσει μπροστά σε κόσμο.
Εκείνος αρχικά δεν ήθελε
(πνιγμένος πάντα στους ενδοιασμούς του)
αλλά κατέληξε να δεχτεί.
Αφού ολοκλήρωσε την ομιλία του
(τη συντόμευσε ο ίδιος),
σηκώθηκε να ευχαριστήσει
όσους παρευρέθηκαν.
Έναν έναν ξεχωριστά
τους κοίταζε στα μάτια κι ήταν
σα να τους έσφιγγε εγκάρδια το χέρι.
Κι όταν τους έσφιγγε εγκάρδια το χέρι, ήταν

σα να τους χάριζε μια ποιητική συλλογή.


                                                  Ιούνης 2014

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Διάττων Αβρός - Άνισες Μάχες











Υπήρχαν φορές που αναγκαζόταν
να τα βάλει με πολλούς
(και δεν ήταν περιπτώσεις
όπου χρειαζόταν σωματική ρώμη).
Έδινε λοιπόν συχνά άνισες μάχες.

Άνισες, καθώς... κέρδιζε...


                                  Ιούνης 2014

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Διάττων Αβρός - Γραμμένο Για Άλλο Ποίημα











Είχε γράψει ένα ποίημα
που του άρεσε πολύ.
Υπήρχαν φορές που το διάβαζε
και το κοίταζε ολοένα.
Το είχε ονομάσει «Μονήρες Ρόπτρον»
κι ίσως να το έδινε σαν τίτλο
στην τελευταία του ποιητική συλλογή
που κόντευε να τελειώσει.
Το σκέφτονταν λοιπόν συνέχεια.
Το σκέφτονταν και τελικά τι;

Το ένα ποίημα έφερε το άλλο ποίημα...


                                         Μάης 2014

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Διάττων Αβρός - Παραλληλισμοί











Έγκλειστος,
έγκλειστος βίος...

σα μια ξεχασμένη
κι αδιάβαστη
επί χρόνια στο ράφι
- ανάμεσα σε τόσες άλλες - 

ποιητική συλλογή...


                       Μάης 2014

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Κώστας Ριτσώνης - Από Πού Να Κρατηθώ











Ο κουρασμένος φαντάρος
κρεμιέται απ’ τη χειρολαβή
μες στον ηλεκτρικό.

Ο καθισμένος επιβάτης
κρεμιέται απ’ το τσιγάρο του

κι εγώ δεν έχω
από πού να κρατηθώ...


(απ' την ποιητική συλλογή «Φωτισμένο Εργοστάσιο», το 1996)

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Κώστας Ριτσώνης - Κοιτάζω Στο Μπακάλικο

... συνέχεια απ' την προηγούμενη ανάρτηση...

Ο Κώστας Ριτσώνης έχει γράψει τα εξής βιβλία:

Αγκαλιά 1974, Ο Ανάπηρος Λαχειοπώλης Και Άλλα Ποιήματα 1982, Τσίλιες (μικρά πεζά) 1991 και 2001, Φωτισμένο Εργοστάσιο 1996, Πουλιά Και Ψίχουλα 2001, Βραχνή φωνή 2003, 151 Ποιήματα 2011.

Άλλες μεγάλες του αγάπες είναι η ζωγραφική, το ρεμπέτικο τραγούδι (έγραψε το βιβλίο με ρεμπέτικους στίχους «Τραγούδια Στα Μακάμια», το 2013), κι οι μεταφράσεις κυρίως Γάλλων ποιητών (έγραψε το βιβλίο «Μεταφράσεις Απ' Τα Γαλλικά», το 2013)... συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση...


Κοιτάζω Στο Μπακάλικο

Κοιτάζω στο μπακάλικο
τις νόστιμες κονσέρβες
δίπλα σε γιαπωνέζικα σκουμπριά
που κολυμπούν στη σόγια
έχουν στιβάξει σαρδέλες απ’ το Βόλο
που κολυμπούν στο λάδι
ψάρια ελληνικά
ψάρια εξωτικά
έχουν τον ίδιο καημό
ονειρεύονται τις θάλασσες
που κολυμπούσαν παλιά
πριν γίνουν μεζέδες


(απ' την ποιητική συλλογή «151 Ποιήματα», το 2011)

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Κώστας Ριτσώνης - Άτιτλο

Ο Κώστας Ριτσώνης γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα και σπούδασε πολιτικός μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης.

Άρχισε να γράφει απ' το 1969 κι ήταν αποκλειστικός συνεργάτης του περιοδικού «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου μέχρι το 1984. Απ' το 1987 εκδίδει το χειρόγραφο περιοδικό «Ποιήματα Των Φίλων» κι απ' το 1996 επιμελείται τις ομώνυμες τυπωμένες εκδόσεις.

Υπήρξε επίσης συνδημιουργός κι υπεύθυνος ύλης του λογοτεχνικού περιοδικού «Πανδώρα» απ' το 1997 μέχρι το 2001 και το 2006 μαζί με τον πεζογράφο Γιάννη Μπασκόζο εξέδωσαν το περιοδικό «Οι Φίλοι». Έχει συνεργαστεί μέχρι τώρα με πολλά περιοδικά (έντυπα κι ηλεκτρονικά). Ένας μεγάλος αριθμός ποιημάτων του υπάρχει ήδη στα διάφορα λογοτεχνικά ιστολόγια του διαδικτύου καθώς και σε διάφορες ποιητικές ανθολογίες ενώ ποιήματά του ακόμα έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά (απ' τον Γιάννη Γκούμα) και στα πολωνέζικα (απ' τον Janusz Strasburger). Θα συνεχίσουμε μαζί του και στις 2 επόμενες αναρτήσεις...


Άτιτλο

Οι χωριάτες πεθαίνοντας
αφήνουν τα χωράφια στα παιδιά τους
κληρονόμους της γης.

Οι ποιητές
που γίνονται αθάνατοι
αφήνουν τα χαρτιά τους σε φιλόλογους
κληρονόμους των στίχων.

Και κάποιοι άγνωστοι
παρατούν τετράδια και χειρόγραφα
σε βαλίτσες σε συρτάρια
πώς να τα πάρουν μαζί τους;

Αργότερα κάποιοι θα τα πετάξουν
να τα μαζέψει ο σκουπιδιάρης...


(απ' την ποιητική συλλογή «151 Ποιήματα», το 2011)

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Διάττων Αβρός - Μονήρες Ρόπτρον











Του άρεσε να γράφει.
Είχε μια έφεση από μικρός
(από παιδί).
Έγραφε μόνο ποιήματα.
Διάβαζε επίσης πολύ
κι είχε αρκετές γνώσεις.
Μπορούσε κι αποστήθιζε Ποιητές.
Είχε και μια πλούσια βιβλιοθήκη,
αποκλειστικά με Ποίηση.
Κι όσες φορές ακόμα
χρειάστηκε να κάνει δώρα
ήταν μόνο ποιητικές συλλογές.

Ήταν κι ο ίδιος Ποιητής.
Μα έχει σημασία αυτό;
Έχουν αλήθεια σημασία οι τίτλοι;
Εκείνος, έτσι κι αλλιώς
όλη του τη ζωή την πέρασε
κατ' αυτόν τον τρόπο.
Ότι τον περιέβαλε,
τα πάντα ήταν

σχετικά με την Ποίηση.

Αρχής γενομένης
από κείνο το παλιό ρόπτρο
που είχε έξω
στην πόρτα του σπιτιού του
που παρέμεινε, ωστόσο,
άθικτο μέσα στα χρόνια, καθώς

δε χρησιμοποιήθηκε πολύ...


                                   Μάης 2014

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Διάττων Αβρός - Εν Πτώσει











Η διαδρομή που ακολούθησε στη ζωή του
δεν είναι ενδεδειγμένη.
Ξεκίνησε από μικρός
με ένα δικό του αεροδρόμιο λέξεων
όπου πραγματοποιούσε πτήσεις
και ταξίδευε τον κόσμο.

Όλη αυτή η προσπάθεια όμως
δεν κράτησε πολύ.
Σύντομα έχασε ότι είχε στην κατοχή του
κι ο ίδιος έγινε ένας απλός επιβάτης.

Κι αυτό όμως δεν έμελλε να διαρκέσει
κι η πτώση είχε και συνέχεια.
Τα τελευταία χρόνια
τριγυρίζει στα διάφορα αεροδρόμια
και μαζεύει τα εισιτήρια
που τα βρίσκει κάτω

πεταμένα.

                                     Απρίλης 2013

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Διάττων Αβρός - Παιδικό Όνειρο











Από παιδί είχα ένα όνειρο
να ακολουθήσω ένα τρένο τρέχοντας.

Δεν το επιχείρησα όμως ποτέ
γιατί φοβόμουν μήπως τελικά το ξεπεράσω
κι ύστερα, τι θα γινόταν;

Με τέτοια ταχύτητα που θα πήγαινα;


                                       Οκτώβρης 2013

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Διάττων Αβρός - Οι Ποιητές Εντεταλμένοι











Υπάρχουν ως αποτέλεσμα θετικών διαχύσεων.
Στέκονται ακίνητοι σε υπαίθριους χώρους
και παριστάνουν τους καθρέφτες
ή κοιτάζουν ολόγυρα
κι όπου εστιάσει το βλέμμα τους
καταγράφονται στη στιγμή
δονήσεις πνευματικών ανατάσεων.
Άλλοτε βαδίζουν
κι όταν ακόμα κι οι δρόμοι τελειώνουν
εκείνοι συνεχίζουν βαθυστόχαστοι
ώσπου στο τέλος γίνονται οι ίδιοι δρόμοι.
Μιλούν σχηματίζοντας ποτάμια
που εκβάλλουν σε θάλασσες δημιουργικής ευωδιάς.
Ευσυγκίνητοι, καμιά φορά κλαίνε
τα δάκρυά τους τροφοδοτούν ειδικές δεξαμενές
σύννεφα μιας άλλης βροχής
που όταν πέφτει
λαμπρύνει, εξαγνίζει κι ευεργετεί.
Αθέατοι κι αθόρυβοι
πηδούν από στέγη σε στέγη
κι έτσι πηγαίνουν
σε όσα περισσότερα σπίτια μπορούν
κι αφουγκράζονται τις ανάσες των ενοίκων.
Ενίοτε κλείνονται στο απροσπέλαστο χημείο τους
κι εκεί τα δοκιμάζουν όλα
για να αποφανθούν για ότι πιο υγιές
εξασφαλίζει τη συνέχεια στα ανθρώπινα ιδεώδη.
Ακοίμητοι φρουροί
εναλλάσσονται μεταξύ τους σε δικές τους σκοπιές
πάντα κοντά στη Ζωή
πάντα κοντά στο Θάνατο.
Ακροβολισμένοι σε ένα σύμπαν από λέξεις
είναι γεγονός ότι διαχειρίζονται πολλές
μία όμως τους έχει στιγματίσει

Αποστολή


                                                         Μάης 2014

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Διάττων Αβρός - Το Ρολόι Του Ποιητή











Όλα τα ρολόγια
δείχνουν το χρόνο που περνάει.
Του Ποιητή όμως
είναι ρυθμισμένο αντίστροφα.
Δείχνει το χρόνο που υπολείπεται.

Ο Ποιητής γνωρίζει...


                              Απρίλης 2014

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Διάττων Αβρός - Έφυγες










 

«Πρέπει να φύγεις» σου είπα
«σε μια άλλη χώρα,
για μια καλύτερη ζωή.»
Επέμεινα να φύγεις
κι εσύ συμφώνησες.
Ο Θάνατος όμως
που κρυφάκουγε
δεν κατάλαβε.

Παρερμήνευσε το «πρέπει να φύγεις».


                                    Απρίλης 2014

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Χρίστος Λάσκαρης - Ετοιμασίες











Πρωί και μ' ετοιμάζουνε για το σχολείο
(η αδερφή μου χαϊδεύοντας τη σάκα μου).

Στη μισοφωτισμένη κάμαρη,
οι γυναίκες ετοιμάζουν τον πατέρα μου.

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Γιώργος Σαραντάρης - Όταν Θα Σηκωθείς











Όταν θα σηκωθείς απ' τον τάφο
Με τα γόνατα θα έρθω να σε φιλήσω

Με τα χείλια μου θα σου ανοίξω τα χείλια
Με τα χέρια μου θα σου ανοίξω τα χέρια

Θα σε βρω ζεστή και λαίμαργη
Όπως όταν ξυπνούσες

Θα σου αγοράσω ένα άλογο
Να φεύγεις με τον άνεμο

Και τι κελαηδισμό
Θα κάνουν γύρω μας οι κρίνοι

Αρώματα θε να σκορπούν
Που θα περνάω μέσα τους

Μαζί σου που θα τραγουδάς
Μαζι μας η οικουμένη

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Γιώργος Σαραντάρης - Δε Βλέπω Το Πρόσωπο Του Απείρου

Η Ποίηση του Γιώργου Σαραντάρη υπήρξε αρκετά πρωτοποριακή για τα δεδομένα των ιδεών που επικρατούσαν την εποχή του Μεσοπολέμου στους αθηναϊκούς λογοτεχνικούς κύκλους. Υπήρξε λάτρης της λεγόμενης "Καθαρής Ποίησης". Έχοντας γνώση των ευρωπαϊκών διανοητικών κι αισθητικών ρευμάτων, χρησιμοποίησε στα ποιήματά του τον ελεύθερο στίχο, ενώ στις αναζητήσεις του περιέλαβε προβληματισμούς που έλκουν την επιρροή τους απ' την ιταλική ποίηση, το έργο του Ντοστογιέφσκι, απ' τις φιλοσοφικές ιδέες του Νίτσε, του Σαίρεν Κίρκεγκωρ αλλά και απ' τον υπαρξισμό. Το έργο του δεν συνάντησε ευρεία αποδοχή στην εποχή του, επηρέασε όμως αργότερα την ελληνική Ποίηση βαθιά κι ουσιαστικά, με σημαντικότερο απ' τους ομότεχνούς του που τον αναγνώρισαν τον Οδυσσέα Ελύτη...


Δε Βλέπω Το Πρόσωπο Του Απείρου

Δε βλέπω το πρόσωπο του απείρου.
Μακριά απ' τα μάτια μορφώνεται
έξω απ' τη θάλασσα
απ' τον ουρανό
κι απ' το συνήθες φως
το φωτεινό άπειρο!
Στοχάζομαι τη γύμνια μου
τη γύμνια του
ίσως ταιριάζουνε
ίσως ταιριάσουνε!

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Γιώργος Σαραντάρης - Δεν Είμαστε Ποιητές Σημαίνει

Αν ήταν ακόμα εν ζωή, θα είχε τα γενέθλιά του, προχθές, ανήμερα του Πάσχα! Ο Γιώργος Σαραντάρης ήταν Έλληνας ποιητής, διανοούμενος και δοκιμιογράφος της Γενιάς του '30.

Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, στις 20 Απρίλη 1908, από οικογένεια Ελλήνων εμπόρων με καταγωγή απ' το Λεωνίδιο Αρκαδίας που διέμεναν στην Ιταλία, είχε την ευκαιρία να ανατραφεί σ' ένα αστικό και σχετικά προοδευτικό περιβάλλον, σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα εκείνης της εποχής. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία, όπου έζησε απ' το 1910 ως το 1931. Επιστρέφοντας όμως στην Ελλάδα, τον κέρδισε η Ποίηση. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γιώργος Σαραντάρης, εμφορούμενος από συναισθήματα φιλοπατρίας, συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου, όπου αρρώστησε από τύφο. Πέθανε ύστερα απ' την επιστροφή του στην Αθήνα το 1941, στις 25 Φλεβάρη... Θα συνεχίσουμε με τον ίδιο Λογοτέχνη και στις επόμενες 2 αναρτήσεις...


Δεν Είμαστε Ποιητές Σημαίνει

Δεν είμαστε Ποιητές σημαίνει φεύγουμε,
σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα,
παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους,
τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου
και στη σκόνη του καιρού.

Σημαίνει πως φοβόμαστε
και η ζωή μάς έγινε ξένη,
ο θάνατος βραχνάς.

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Καλό Πάσχα!

Η ιστοσελίδα εύχεται σε όλους Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα! Πάντα με καλή υγεία και όλα τα άλλα έπονται!...

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Άρις Αλεβίζος - Εγώ Ισόβιο











Πρώτα άρχισε ν' ανακαλύπτει
τη φυλακή του
ύστερα να διαπιστώνει
την καταδίκη του.

Επιχείρησε αποδράσεις
μάταιες.
Μετά από κάθε τοίχο
πάντα υπήρχε κι ο επόμενος.

Κρεμάστηκε
απ' την ελπίδα του επισκεπτηρίου.

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Άρις Αλεβίζος - Ουδείς Λόγος Ανησυχίας

Ο Άρις Αλεβίζος γεννήθηκε το 1955 στη Χάστεμη (Λευκοχώρα) Μεσσηνίας. Σπούδασε νομικά και δικηγορεί στην Αθήνα. Εκτός από ποιήματα έχει ασχοληθεί και με το διήγημα, έχοντας γράψει τις συλλογές "Δεινός Καβαλάρης" (2000), "Σφαίρες Στο Αιγάλεω" (2003), ενώ, τέλος, στο ενεργητικό του καταγράφονται τα μυθιστορήματα "Το Αόρατο Άσυλο" (2001), "Ένας Αύγουστος Χωρίς Επίλογο" (2005) και "Ας Μην Ενοχληθεί Κανείς" (2008)... Θα συνεχίσουμε μαζί του και στην επόμενη ανάρτηση...


Ουδείς Λόγος Ανησυχίας

Αν καμιά φορά
σε πιάνει η μανία
κάτω να τα βροντήξεις
απ' όλους να χαθείς

μην ανησυχείς.
Τα τελευταία συμπτώματα είναι
της ασθένειας που λέγεται ζωή.

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Χρίστος Λάσκαρης - Επαρχία











Πόσος θάνατος κυκλοφορεί στους δρόμους,
πόσος καλοντυμένος θάνατος:
άντρες μες στ' ακριβά κουστούμια τους
γυναίκες μέσα στα πλούσια παλτά τους.
Δείχνουνε ζωντανοί
και θα μπορούσες να τους πεις ευτυχισμένους
καθώς με δώρα επισκέψεις ανταλλάσσουνε.
Μα το βράδυ
που επιστρέφουνε στα σπίτια τους
κι αρχίζουν να ξεντύνονται αργά,
μέσα απ' τον καθρέφτη
ένας πεθαμένος τούς κοιτάζει.
 
Free Joomla TemplatesFree Blogger TemplatesFree Website TemplatesFreethemes4all.comFree CSS TemplatesFree Wordpress ThemesFree Wordpress Themes TemplatesFree CSS Templates dreamweaverSEO Design