Διονύσιος Σολωμός - Η Σκιά Του Ομήρου

Κεντρικό πρόσωπο της Επτανησιακής σχολής, ο Διονύσιος Σολωμός (8 Απρίλη 1798 - 9 Φλεβάρη 1857) θεωρείται ο εθνικός ποιητής της χώρας μας, όχι μόνο γιατί έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και γιατί αξιοποίησε την προγενέστερη ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, δημοτικό τραγούδι) κι ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα κι άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία.

Εκτός απ' τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν (ποίημα που τον έκανε γνωστό όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη), τα σπουδαιότερα έργα του είναι: Ο Κρητικός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Ο Πόρφυρας, Η Γυναίκα της Ζάκυθος, Λάμπρος κ.α. Το βασικό χαρακτηριστικό της ποιητικής παραγωγής του είναι η αποσπασματική μορφή: κανένα απ' τα ποιήματα που έγραψε μετά τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν δεν είναι ολοκληρωμένο...


Η Σκιά Του Ομήρου (Απόσπασμα)

Έλαμπε αχνά το φεγγαράκι, ειρήνη
όλη, όλη τη φύση ακινητούσε,
και μέσα από την έρημη την κλίνη
τ' αηδόνι τα παράπονα αρχινούσε.
Τριγύρω γύρω η νυχτική γαλήνη
τη γλυκύτατη κλάψα ηχολογούσε.
Αναπάντεχα, βαθύς ύπνος με πιάνει
κι ομπροστά μου ένας γέροντας μου εφάνη.

Στο ακρογιάλι αναπαύονταν ο γέρος.
Στα παλαιά τα ρούχα τα σχισμένα,
γλυκά γλυκά το φύσημα του αέρος
τ' αριά μαλλιά του εσκόρπαε τ' ασπρισμένα,
κι αυτός εις το πολύαστρον του αιθέρος
τα μάτια εστριφογύριζε σβησμένα.
Αγάλι αγάλι ασηκώθη από χάμου,
κι ωσάν να 'χε το φως του, ήλθε κοντά μου.