Καλωσήρθατε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα του Διάττοντα Αβρού. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε έργα του ίδιου (οι ποιητικές συλλογές αναφέρονται στη δεξιά πλευρική στήλη) αλλά και άλλων δημιουργών. Σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του (π.χ. για να πείτε απλά τη γνώμη σας ή για να δημοσιεύσετε κάποιο κείμενό σας), μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα επικοινωνίας στη οριζόντια μπάρα του μενού ή να στείλετε μήνυμα στο e-mail που αναγράφεται δεξιά. Καλές σας αναγνώσεις...

Σημείωση: Δυστυχώς ένα (πολύ) μικρό μέρος του συνολικού αριθμού ποιημάτων έχει ανέβει μέχρι στιγμής κι απ' αυτά τα ποιήματα λίγα έχουν την οριστική μορφή τους (τα περισσότερα δεν έχουν ακόμα υποστεί την τελική επεξεργασία)... Το Blog εδώ και πολύ καιρό είναι παροπλισμένο...

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Κώστας Ουράνης - Θα Πεθάνω Ένα Πένθιμο Του Φθινοπώρου Δείλι











Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μες στην κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος.
Στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν’ ακούω
και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ’ έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία.
Θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να ’ρθει ο αστυνόμος.
Θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

Απ’ τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά,
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε...».
Θ’ απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μα αυτός έχει πεθάνει!».

Μια στιγμή θ’ απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας,
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι.
Θε να πουν: «Τι ’ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα ζούσε...»
και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι.

Κάποιος θα ’ναι συνάδελφος στα «ψιλά» που θα γράψει
πως «προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην,
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην».

Κι αυτή θα ’ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία.
Στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες,
όπου θα’ ναι όλοι οι φίλοι μου κι ίσως ίσως οι οχτροί μου.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι.
Και μια Καίτη θαρρώντας πως την ξέχασα γι’ άλλην,
θα μου γράψει ένα γράμμα και νεκρό θα με βρίσει...

Το κορυφαίο αυτό ποίημα της Ελληνικής Λογοτεχνίας το ακούμε στο audio που ακολουθεί απ' την εκπληκτική φωνή του χαρισματικού αλλά αδικοχαμένου ηθοποιού Φάνη Χηνά... Απ' το προσωπικό μου αρχείο, πάντα...


Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Κ. Π. Καβάφης - Απ’ Τες Εννιά











Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Καθόμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιον να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμισε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή - τι τολμηρή ηδονή!
Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνηση που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

Το είδωλον του νέου σώματός μου
ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά·
πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,
αισθήματα δικών μου, αισθήματα
των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια!...

Το πολύ ωραίο αυτό ποίημα έχουμε την ευκαιρία να το ακούσουμε στο audio που ακολουθεί απ' τη φωνή του εξαίρετου ηθοποιού Βασίλη Κολοβού... Πάντα, απ' το προσωπικό μου αρχείο...


Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Κ. Π. Καβάφης - Κεριά











Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται μπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων.
Τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω. Με λυπεί η μορφή των
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη δω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Για όσους ενδιαφέρονται περισσότερο (δηλαδή, για τους μυημένους) ανέβασα κι ένα audio για τον Καβάφη. Στο ηχητικό ντοκουμέντο που ακολουθεί ακούγεται η φωνή του αξιόλογου ηθοποιού Βασίλη Κολοβού... Απ' το προσωπικό μου αρχείο...

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Κ. Π. Καβάφης - Τείχη











Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ,
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι κι απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δε σκέπτομαι: το νου μου τρώγει αυτή η τύχη

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A, όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Κ. Π. Καβάφης - Το Πρώτο Σκαλί

Κάνω αυτή την ανάρτηση για να τοποθετηθώ πάνω σ' ένα θέμα και να πω την άποψή μου που πολλοί θα τη θεωρούσαν βλασφημία! Καλός λοιπόν ο Ποιητής (αλίμονο, δε θα μπορούσα να πω κάτι διαφορετικό) που τιμάται σήμερα στον παρόντα ιστοχώρο, αλλά υπερτιμημένος! Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν του ανήκει ο θρόνος που τον έχουν ανεβάσει! Ένα μέρος του έργου του μπορώ να πω πως με αφήνει κάπως αδιάφορο (το ιστορικό κομμάτι, αυτό που χαρακτηρίζεται από μια αρχαιολατρεία) ενώ για τα ερωτικά του ποιήματα θα φανώ περισσότερο καυστικός καθώς ο αποκλίνων ερωτισμός (στάση και φιλοσοφία ζωής της οποίας ο Καβάφης δήλωνε φανερά υπέρμαχος), με αηδίαζε απ' τα εφηβικά μου χρόνια ακόμα!

Αρκετά όμως ως εδώ! Γιατί κινδυνεύω να χαρακτηριστώ ως πολέμιος του Καβάφη, χαρακτηρισμός που δεν θα είναι αληθής. Θα προχωρήσω λοιπόν στο μικρό αφιέρωμά μου στον εν λόγω Ποιητή (1863 Αλεξάνδρεια - 1933 Αλεξάνδρεια) με το τρίτο μέρος του έργου του, εκείνο στο οποίο ανήκουν ποιήματα που αποτελούν αριστουργήματα και σημεία αναφοράς, και για τους ένθερμους και πιστούς αναγνώστες της Ποίησης, και για τους κριτικούς, αλλά και για τους ομότεχνούς του... Είτε μιλάμε για την Ελληνική Λογοτεχνία, είτε για την Παγκόσμια...

Το ποίημα που διάλεξα να ξεκινήσω αυτές τις παρουσιάσεις για τον Καβάφη (θ' ακολουθήσουν άλλες τρεις) έχει τίτλο...


Το Πρώτο Σκαλί

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης.
«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω
κι ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.
Aλλοίμονον, είν’ υψηλή, το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα.
Κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»
Είπ’ ο Θεόκριτος: «Aυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νά 'σαι υπερήφανος κι ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι.
Τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ απ' τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου να 'σαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλη.
Και δύσκολο στην πόλη εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι.
Τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Μανώλης Αναγνωστάκης - Το Σκάκι











Έλα να παίξουμε...

Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου...
Ήταν για μένα μια φορά αγαπημένη.
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη.

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου...
Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου.
Έχουν πεθάνει από καιρό,
πριν από μένα.

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω...

Έλα να παίξουμε...

Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου,
κι ύστερα, τόσους στρατιώτες τι τους θέλω!
Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα...

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω...

Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μια άκρη ως την άλλη,

γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου,
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά,
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις...

Έλα να παίξουμε...

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα...

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Χρίστος Λάσκαρης - Υπάλληλοι

«Ανήκω στην Καβαφική ποίηση και την Παλατινή Ανθολογία. Και μ’ εκείνον που έχω κάποια συγγένεια και αγαπάω πολύ είναι ο Ουγκαρέτι, το ίδιο και ο Λι Μάστερς. Οπωσδήποτε μην παραλείψετε τον Καρυωτάκη», είχε πει ο Ποιητής για τους ποιητές που αγάπησε και τον επηρέασαν.

Όσο για την επίδραση που δέχτηκε απ' τον τελευταίο Ποιητή που προαναφέρθηκε, έχουμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε στο ποίημα που ακολουθεί:


Υπάλληλοι

Οι Κυριακές είναι δικές τους.
Σηκώνονται όσο γίνεται αργά,
το φχαριστιούνται το κρεβάτι.

Όσο για τον καφέ τους,
τον απολαμβάνουν.
Σήμερα,
κανένας δεν τους κυνηγά.

Στο δρόμο περπατούν αργά,
σχεδόν νωχελικά -
θαρρείς και παίρνουνε εκδίκηση.

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Χρίστος Λάσκαρης - Γράφουμε Ποιήματα Σημαίνει

Εργογραφία του Χρίστου Λάσκαρη

Ποίηση:

Απόγευμα Προς Βράδυ. Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2006
Ποιητές της Πάτρας στις γλώσσες της Ευρώπης. Πάτρα, Πολύεδρο, 2006
Ποιήματα. Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2004
Δωμάτιο Για Έναν. Αθήνα, Γαβριηλίδης, 2001
Τέλος Προγράμματος. Αθήνα, Μπιλιέτο, 1997
Ποιήματα. Αθήνα, Μπιλιέτο, 1995
Σύντομο Βιογραφικό. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1991
Να Τελειώνουμε. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1986
Να Εμποδίζεις Τις Σκιές. Αθήνα, Διαγώνιος, 1982
Ποιήματα 1965 - 1978, Μεταξάς - Μητρόπουλος, 1979

Ανθολογίες:

Αγκύρας (της νέας Ελληνικής γενιάς) αριθμός 92, 1971.
Ποίησης 79 Νιάρχος - Φωστιέρης, εκδόσεις Εγνατία.
Νεοελληνικής Ποίησης (1708 - 1984) Σπ.Κοκκίνης, εκδόσεις Εστία.
Φωνές (ετήσια Ανθολογία) Εκδόσεις Πρόσπερος (1978, 79, 80, 81, 83, 85, 86, 87, 88).
Σύγχρονης Ερωτικής Ποίησης (42 Έλληνες ποιητές και 14 Ζωγράφοι) εκδόσεις Καστανιώτη, 1987.
Η δεύτερη μεταπολεμική γενιά Ανέστης Ευαγγέλου, εκδόσεις Παρατηρητής, 1994.

Μεταφράσεις έργων του

Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά (περιοδικό "The Amaranth", Τορόντο, 1983), γερμανικά (περιοδικό "Hellenika", Bochum, 1983), πολωνικά (ανθολογία «Poeci Nowej Grecji», Βαρσοβία, 1987), πορτογαλικά (περιοδικό "Resto Do Mundo", 1987) και ισπανικά (στην Αργεντινή σε μετάφραση του Horacio Castilo, 1986).


Γράφουμε Ποιήματα Σημαίνει

Γράφουμε ποιήματα σημαίνει
εμποδίζουμε το θάνατο,
δεν τον αφήνουμε να εκδηλωθεί.

Με λέξεις τον τυλίγουμε,
με όμορφα επίθετα.

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Χρίστος Λάσκαρης - Θα Με Επισκεφτείς

Ο Ποιητής Χρίστος Λάσκαρης γεννήθηκε στο Χάβαρι της Ηλείας και μεγάλωσε στην Πάτρα. Αποφοίτησε απ' την Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης αλλά δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του δασκάλου. Εργάστηκε ως τη συνταξιοδότησή του στον Ασφαλιστικό Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων του Δήμου Πατρών.

Όσο αφορά τη Λογοτεχνική του δραστηριότητα, η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του, τα οποία εκδόθηκαν από διάφορους εκδοτικούς οίκους της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, κυκλοφόρησε το 2004 απ' τις εκδόσεις "Γαβριηλίδη". Το 2007 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο "Καβάφη" απ' το Ινστιτούτο Μελετών Ανατολικής Παράδοσης "Μοχάμεντ Άλι" του Καΐρου.

Ο Ποιητής πέθανε στις 11 Ιουνίου 2008, σε ηλικία 77 ετών (χτυπημένος απ' την επάρατη νόσο)... Με το Χρίστο Λάσκαρη θα συνεχίσουμε και στις επόμενες 2 αναρτήσεις...


Θα Με Επισκεφτείς

Θα με επισκεφτείς
όπως επισκέπτονται στην κλινική
τον άρρωστο οι συγγενείς,
κάνοντας φασαρία με τα δώρα τους
και φέρνοντας τη ζωή απ' έξω

ενώ αυτός,
συνηθισμένος με τη σιωπή,
νιώθει ανήμπορος να συνδεθεί
κι αρχίζει να κουράζεται
παρακαλώντας με το βλέμμα του
να μείνει μόνος

μόνος, όπως και πριν,
να τους περιμένει
και να τους φαντάζεται.
 
Free Joomla TemplatesFree Blogger TemplatesFree Website TemplatesFreethemes4all.comFree CSS TemplatesFree Wordpress ThemesFree Wordpress Themes TemplatesFree CSS Templates dreamweaverSEO Design