Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται μπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων.
Τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω. Με λυπεί η μορφή των
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη δω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Για όσους ενδιαφέρονται περισσότερο (δηλαδή, για τους μυημένους) ανέβασα κι ένα audio για τον Καβάφη. Στο ηχητικό ντοκουμέντο που ακολουθεί ακούγεται η φωνή του αξιόλογου ηθοποιού Βασίλη Κολοβού... Απ' το προσωπικό μου αρχείο...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου