Καλωσήρθατε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα του Διάττοντα Αβρού. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε έργα του ίδιου (οι ποιητικές συλλογές αναφέρονται στη δεξιά πλευρική στήλη) αλλά και άλλων δημιουργών. Σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του (π.χ. για να πείτε απλά τη γνώμη σας ή για να δημοσιεύσετε κάποιο κείμενό σας), μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα επικοινωνίας στη οριζόντια μπάρα του μενού ή να στείλετε μήνυμα στο e-mail που αναγράφεται δεξιά. Καλές σας αναγνώσεις...

Σημείωση: Δυστυχώς ένα (πολύ) μικρό μέρος του συνολικού αριθμού ποιημάτων έχει ανέβει μέχρι στιγμής κι απ' αυτά τα ποιήματα λίγα έχουν την οριστική μορφή τους (τα περισσότερα δεν έχουν ακόμα υποστεί την τελική επεξεργασία)... Το Blog εδώ και πολύ καιρό είναι παροπλισμένο...

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Ηλίας Σιμόπουλος - Ιερή Μνήμη











Πατέρα μου αγρότη
πώς τα ήξερες όλα.

Ν' ανασταίνεις παιδιά,
να φυτεύεις, να σπέρνεις,
να ποτίζεις τη γη,
να μιλάς με τ' αρνιά, με τα δέντρα,
ν' ακούς την ανάσα του χόρτου,
να γυρνάς φορτωμένος τα βράδια στο σπίτι,
να σκορπάς τη χαρά και το γέλιο.

Δεν έγραψες στίχους εσύ.
Και ποτέ μου δε θ' άλλαζα εγώ
με τ' αλέτρι την πέννα.

Μ' απ' τους δυο μας πατέρα
Ποιητής μόνο εσύ 'σουν!

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Ηλίας Σιμόπουλος - Ο Θρήνος Της Μάνας (ΙΙ)

...συνέχεια απ' την προηγούμενη ανάρτηση...

Ο Ηλίας Σιμόπουλος έχει δώσει σειρά διαλέξεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχει δημοσιεύσει πλήθος μελετήματα σ' ελληνικά και ξένα περιοδικά. Έχει πάρει μέρος και σε πολλά διεθνή συνέδρια. Βιβλία του μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν σε Γαλλία, Ιταλία, Βουλγαρία, Σουηδία, Τσεχία και Σλοβακία, και ποιήματά του περιέχονται και σε πολλές ξένες ανθολογίες. Πολλά από τα έργα του έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες και ξένους συνθέτες... Το 2011 η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών τον πρότεινε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας...

Όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει ένα επαρκές συνοπτικό βιογραφικό του Ποιητή, μια διεύθυνση που μπορεί να επισκεφτεί είναι εδώ...

Ο Θρήνος Της Μάνας (ΙΙ)

Μεγάλωσες. Δε μ' άκουγες. Έφευγες όλη μέρα.
Κι όταν τα βράδια μου 'λεγες «Η Λευτεριά μητέρα
θα 'ρθεί» μ' αγγίζαν την καρδιά τα λόγια σα φοβέρα.

Σα μου 'φευγες πρωί πρωί, προτού να φέξει, μόνος
κι αργοκυλούσαν οι ώρες μου, κάθε στιγμή ένας χρόνος,
το 'ξερα πως θα γύριζες κι ήταν γλυκός ο πόνος.

Μα τώρα στο παραγώνι μας κουβαριασμένη ρέβω.
Σαν αστραποκαμένη ελιά και πια δε σε γυρεύω
κι είναι ψηλός ο ανήφορος και δε μπορώ ν' ανέβω.

Γιατί δεν άκουες γιόκα μου, τη μάνα που σ' εγέννα;
Κι αν έρθει τώρα η Λευτεριά πουν' όλα ρημαγμένα
τι να την κάνω αγόρι μου γλυκό χωρίς εσένα;

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Ηλίας Σιμόπουλος - Το Πρώτο Άκουσμα (ΙΙΙ)

Ο Ποιητής Ηλίας Σιμόπουλος έχει μια εβδομηντακονταετή συνεχή παρουσία στα Ελληνικά Γράμματα! Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1913 στον Κραμποβό (σήμερα Καστανοχώρι) Αρκαδίας. Τελείωσε την Νομική Σχολή, και το Γαλλικό Ινστιτούτο. Μιλάει Γαλλικά, Αγγλικά και Ρώσικα. Από μαθητής στο γυμνάσιο είχε αρχίσει να γράφει ποιήματα και κείμενά του δημοσιεύονταν στη "Διάπλαση Των Παίδων", την "Παιδική Χαρά" κι άλλα έντυπα. Στο διάστημα 1934 - 1936 ήταν Γραμματέας της Καλλιτεχνικής Επιτροπής στην "Ενωτική Συνομοσπονδία Των Εργατών Ελλάδας" και σκηνοθέτης στο Εργατικό της Θέατρο.

Το 1946 δημοσιεύτηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή. Συνολικά εξέδωσε 18 ποιητικές συλλογές, 2 τόμους με δοκίμια, μια ανθολογία και πολλά δημοσιεύματα σ' εφημερίδες και περιοδικά. Έγινε μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών το 1959, και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών το 1960. Διετέλεσε Πρόεδρος επί σειρά ετών και στα δυο Λογοτεχνικά Σωματεία. Το 2011 η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών τον πρότεινε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας... συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση...

Το Πρώτο Άκουσμα (ΙΙΙ)

Τότε το δρόμο ως έπαιρνα, στερνός κι εγώ, μου εφάνη
σπαρακτική καθώς του αρνιού που κόπηκε απ' τη στάνη,
βαθιά απ' το χώμα μια φωνή σαν προσταγή να φτάνει:

«Δίπλα σου οι τάφοι το στρατί σού δείχνουνε, προχώρα.
Μεγάλη η χάρη σου αδελφέ κι ευλογημένη η ώρα
που τις θυσίας μας θα γευτείς τα μύρια πλούσια δώρα.

Τι αν σ' αντισκόβουν οι σταυροί που γιόμισαν οι κάμποι.
Τι κι ο δικός σου πλάι σ' αυτούς με τη σειρά του αν θα 'μπει.
Φτάνει ο καιρός που πάνω τους του Ήλιου το φως θα λάμπει.»

Ξαφνιάστηκα από τ' άκουσμα. Κοιτώ δεξά - ζερβά μου,
πυκνό το δάσο των σταυρών κι απέραντο μπροστά μου.
Κι όθε γυρίσω για να δω, διαβάζω τ' όνομά μου!

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Τάκης Σινόπουλος - Η Γιορτή











Τώρα ανασαίνεις στο μισόφωτο,
διακρίνω τον αυχένα σου, το πρόσωπό σου.

Ύστερα όλα σβήνουν.
Μένει ο διάδρομος, η πόρτα με τις σανίδες.

Πιο πέρα η φωνή σου αμύνεται για το βράδυ.
Και δεν υπάρχουν πουλιά.

Σκουπίζεις τις αράχνες απ' τη σκοτεινή γιορτή.

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Τάκης Σινόπουλος - Περί Προσώπου











Τι σκέφτεσαι;

Τι σκάβεις συνέχεια το πρόσωπό σου στον καθρέφτη;
Όπως η μέρα φεύγει
ή κάποτε στη μνήμη
ακούς τον ήχο των παρωχημένων.

Τόσα χρόνια περπατάς, ονειρεύεσαι στο ίδιο κορμί.
Στο ίδιο σκοτάδι τη νύχτα χωνεύεις.

Μα απόψε, τα σημάδια που ψάχνεις και βρίσκεις,
απ' το πρόσωπο πέφτει ο ασβέστης

και το πρόσωπο τρίζει...

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Κώστας Στεργιόπουλος - Τα Κλειστά Σχήματα











Τόσες φορές γύρισα πίσω,
που πια κουράστηκα.
Δεν ωφελεί.

Όσοι κύκλοι κι αν κλείνουν,
ξαναγυρίζω στο στεγνό μου πηγάδι,
στην άνυδρη στέρνα μου.

Χωρίς φωτιά το χειμώνα.
Χωρίς σκιά το καλοκαίρι.

Καμιά μάταιη ελπίδα.

Τα κλειστά σχήματα με πνίγουν.
Δεν μπορώ.
 
Free Joomla TemplatesFree Blogger TemplatesFree Website TemplatesFreethemes4all.comFree CSS TemplatesFree Wordpress ThemesFree Wordpress Themes TemplatesFree CSS Templates dreamweaverSEO Design