Καλωσήρθατε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα του Διάττοντα Αβρού. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε έργα του ίδιου (οι ποιητικές συλλογές αναφέρονται στη δεξιά πλευρική στήλη) αλλά και άλλων δημιουργών. Σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του (π.χ. για να πείτε απλά τη γνώμη σας ή για να δημοσιεύσετε κάποιο κείμενό σας), μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα επικοινωνίας στη οριζόντια μπάρα του μενού ή να στείλετε μήνυμα στο e-mail που αναγράφεται δεξιά. Καλές σας αναγνώσεις...

Σημείωση: Δυστυχώς ένα (πολύ) μικρό μέρος του συνολικού αριθμού ποιημάτων έχει ανέβει μέχρι στιγμής κι απ' αυτά τα ποιήματα λίγα έχουν την οριστική μορφή τους (τα περισσότερα δεν έχουν ακόμα υποστεί την τελική επεξεργασία)... Το Blog εδώ και πολύ καιρό είναι παροπλισμένο...

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Ηλίας Σιμόπουλος - Το Πρώτο Άκουσμα (ΙΙΙ)

Ο Ποιητής Ηλίας Σιμόπουλος έχει μια εβδομηντακονταετή συνεχή παρουσία στα Ελληνικά Γράμματα! Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1913 στον Κραμποβό (σήμερα Καστανοχώρι) Αρκαδίας. Τελείωσε την Νομική Σχολή, και το Γαλλικό Ινστιτούτο. Μιλάει Γαλλικά, Αγγλικά και Ρώσικα. Από μαθητής στο γυμνάσιο είχε αρχίσει να γράφει ποιήματα και κείμενά του δημοσιεύονταν στη "Διάπλαση Των Παίδων", την "Παιδική Χαρά" κι άλλα έντυπα. Στο διάστημα 1934 - 1936 ήταν Γραμματέας της Καλλιτεχνικής Επιτροπής στην "Ενωτική Συνομοσπονδία Των Εργατών Ελλάδας" και σκηνοθέτης στο Εργατικό της Θέατρο.

Το 1946 δημοσιεύτηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή. Συνολικά εξέδωσε 18 ποιητικές συλλογές, 2 τόμους με δοκίμια, μια ανθολογία και πολλά δημοσιεύματα σ' εφημερίδες και περιοδικά. Έγινε μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών το 1959, και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών το 1960. Διετέλεσε Πρόεδρος επί σειρά ετών και στα δυο Λογοτεχνικά Σωματεία. Το 2011 η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών τον πρότεινε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας... συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση...

Το Πρώτο Άκουσμα (ΙΙΙ)

Τότε το δρόμο ως έπαιρνα, στερνός κι εγώ, μου εφάνη
σπαρακτική καθώς του αρνιού που κόπηκε απ' τη στάνη,
βαθιά απ' το χώμα μια φωνή σαν προσταγή να φτάνει:

«Δίπλα σου οι τάφοι το στρατί σού δείχνουνε, προχώρα.
Μεγάλη η χάρη σου αδελφέ κι ευλογημένη η ώρα
που τις θυσίας μας θα γευτείς τα μύρια πλούσια δώρα.

Τι αν σ' αντισκόβουν οι σταυροί που γιόμισαν οι κάμποι.
Τι κι ο δικός σου πλάι σ' αυτούς με τη σειρά του αν θα 'μπει.
Φτάνει ο καιρός που πάνω τους του Ήλιου το φως θα λάμπει.»

Ξαφνιάστηκα από τ' άκουσμα. Κοιτώ δεξά - ζερβά μου,
πυκνό το δάσο των σταυρών κι απέραντο μπροστά μου.
Κι όθε γυρίσω για να δω, διαβάζω τ' όνομά μου!
 
Free Joomla TemplatesFree Blogger TemplatesFree Website TemplatesFreethemes4all.comFree CSS TemplatesFree Wordpress ThemesFree Wordpress Themes TemplatesFree CSS Templates dreamweaverSEO Design