...(συνέχεια απ' την προηγούμενη ανάρτηση)... Ο Μίλτος Σαχτούρης, χωρίς να είναι απαισιόδοξος, είναι ποιητής του ατομικού άγχους, αλλά μέσα στο έργο του είναι διάσπαρτος κι ο απόηχος του άγχους μιας ολόκληρης εποχής. Είναι, επίσης, ποιητής του κλειστού χώρου, αντιηρωικός, εκφραστής κι απολογητής της κατακερματισμένης και καθημαγμένης ανθρώπινης ύπαρξης. Απορρίπτει την παραδοσιακή γραφή και στρέφεται στον συμβολισμό και τον υπερρεαλισμό όπου κρατά τη φαντασία και την παραίσθηση, ενώ παράλληλα φαίνεται να υπερτονίζει το παράλογο. Διαφοροποιείται απ' τους σύγχρονους ομότεχνούς του επειδή οικοδομεί το έργο του με εφιαλτικές εικόνες και σύμβολα, που πλησιάζουν περισσότερο τον εξπρεσιονισμό.
Ο Μίλτος Σαχτούρης έφυγε απ' τη ζωή στις 29 Μάρτη του 2005.
Βρέχει
Βρέχει όπως και στο προηγούμενο ποίημα
Μια γυναίκα μ' έναν καθρέφτη και κάτι σύρματα προσπαθεί
να κρατήσει τα χρόνια. Όμως τα χρόνια φεύγουν
τα σύρματα μπαίνουν βαθιά μέσα στα μάγουλά της
τα ξεσκίζουν, τρέχουν αίματα
ενώ ένα άγριο χέρι με μια κιμωλία πηγαινοέρχεται
και βάφει τα μαλλιά της άσπρα
(απ' την ποιητική συλλογή «Όταν Σας Μιλώ», το 1956)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου