Λευτέρης Αγγελάκης - Έλα Κοντά Ξένε

Έλα κοντά ξένε
να πούμε ο ένας στον άλλο τον καημό μας
«με χείλος εν και φωνή μία»
σαν τότε στη Βαβέλ πριν μας συγχύσουν τη γλώσσα.
Θυμάσαι;

Ω ξένε! Σε γνωρίζω από τη θλίψη των ματιών σου
και του έρωτα τον παγκόσμιο πόθο
και την κοινή λαλιά της αρχαίας ανάγκης,
πάρε δώσε φάγε πιες κοιμήσου.
Σε γνωρίζω από τον πύργο της Βαβέλ
τότε που όλη η γη «ην χείλος εν».

Ω ξένε! είτε μου πεις έλα κοντά
είτε μου «κράξεις φεύγα»
εσύ κι εγώ είμαστε αδέρφια
κι ίσο μοιράσι έχουμε στην ίδια μοίρα.

Ω ξένε! Ξένοι είμαστε κι οι δυο
αποκομμένοι από της μάνας Γης τη μήτρα
και δεν έχουμε που την κεφαλή κλίναι
ότι μάθαμε των Θεών τα μυστικά
και δεν αντέχουμε τη μοναξιά της γνώσης.

Ω ξένε! Γαιάνθρωποι είμαστε κι οι δυο
μόνοι στην ξενητειά του άπειρου κόσμου
και στο νησάκι Γη πατριώτες.


(απ' την ποιητική συλλογή «Αυτοψίες», το 1997)