Διάττων Αβρός - Τα Ψαλίδια

Το νήμα της ζωής μου διαρκώς λιγοστεύει.
Βλέπω «τους άλλους»
με τα μεγάλα εκείνα ψαλίδια.
Μα γιατί τόσο μεγάλα;
Δε χρειάζονται τόσο μεγάλα ψαλίδια.
Αφού το νήμα της ζωής μου είναι λεπτό.

Και τα ψαλίδια κόβουν. Τα ψαλίδια κόβουν
και το νήμα ματώνει. Το αίμα
ακονίζει τα ψαλίδια. Το αίμα
λειαίνει επίσης τα δάχτυλα
για να γλυστρούν στα ψαλίδια
και να κόβουν, να κόβουν, να κόβουν.

Αν το νήμα της ζωής μου διαρκώς λιγοστεύει,
δεν ξέρω πότε άρχισε αυτό.
Ξέρουν όμως τα ψαλίδια.
Μα δε χρειάζονται τόσο μεγάλα ψαλίδια.
Αφού το νήμα της ζωής μου κόβεται
κ α ι   μ ε   τ η ν   α φ ή !


                                                 Ιούλης 1987