Διάττων Αβρός - Μοναξιά

Κόπωση, μόνο κόπωση, κι απελπισία,
απελπισία πολλή αποπνέουμε.
Σαν το Λαδικό, εκείνο το ερειπωμένο
κι εγκαταλειμμένο χωριό του νομού Ηλείας.

Βαρύ το τίμημα της μοναξιάς
και το πληρώνουμε.
Είμαστε μόνοι. Από καιρό (απο πάντα).
Μόνοι,
απομακρισμένοι επικίνδυνα
απ' το κοινό αίσθημα, απ' τον κοινό πόνο.
Μόνοι,
με το δικό μας πόνο.
Μόνοι,
χωρίς υπόσταση, επιβαρύνοντας απλώς
με την παρουσία μας το χώρο.
Μόνοι,
σαν το Λαδικό, εκείνο το ερειπωμένο
κι εγκαταλειμμένο χωριό του νομού Ηλείας.


               Κρέστενα Ηλείας, Φλεβάρης 1992


Στη φωτογραφία εικονίζεται ένα σπίτι απ' το χωριό Λαδικό, όπως ακριβώς περιγράφεται μέσα στο ποίημα.