Διάττων Αβρός - Όλα Πλέον...

Είμαστε άτομα
όπου πάνω τους η φθορά βρίσκει το δρόμο της.
Τίποτα, δεν άλλαξε τίποτα.
Κάθε παράπονό μας κι ένα τεράστιο γιατί.
Εναντίον μας τοξεύουν χέρια
που μας είναι γνώριμα πολύ.
Κάθε προσπάθειά τους
κι από ιδιαίτερη επιμονή χαρακτηρίζεται.
Αν το θελήσουμε, μπορούμε να πετάξουμε.
Να πετάξουμε οριστικά.
Μες απ' τα βάθη του χρόνου - ορίζοντα
κάποια νεκρά πουλιά έρχονται στη σκέψη μας.

Απ' όλα, απ' όλα, απέχουμε, απέχουμε.
Μας έχει κουράσει, μας έχει κουράσει
η προσπάθεια, η προσπάθεια.
Τα χρόνια μας - τα χαμένα χρόνια μας
δε γυρίζουν πίσω, δε γυρίζουν πίσω.
Όταν κάποτε πετάξουμε, όταν κάποτε πετάξουμε
τότε είναι επιτέλους που θα 'χουμε φύγει,
τότε είναι επιτέλους που θα 'χουμε φύγει.

Βιώνοντας λάθος το σωστά
και σωστά το λάθος...
όλα πλέον έχουν γίνει μια αναμονή.
Μια αναμονή τόσο επώδυνη!


                                                  Οκτώβρης 1991