Πάντα σ' εμάς κόβεται το νήμα πρώτα.
Απαράλλαχτη του πλοίου μας η ρότα
καθώς πάει με το θάνατο - καιρό πρίμα.
Πάντα σ' εμάς στήνουν πρώτα την αγχόνη.
Πάντα σ' εμάς στήνουν την αγχόνη πρώτα.
Αγωνιούμε, λουσμένοι στον ιδρώτα,
σ' ένα πλοίο που πάει δίχως τιμόνι.
Πάντα σ' εμάς ρίχνουν πρώτα την αυλαία.
Πάντα σ' εμάς ρίχνουν την αυλαία πρώτα.
Νυχτώνει, στο πλοίο σβησμένα τα φώτα.
Κατεβασμένη ακόμα κι η σημαία.
Απρίλης 1988
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου