Διάττων Αβρός - Αντί Προλόγου (Παρακμή I και II)

Ι

Η παρακμή έχει απλώσει τα δίχτυα της και τώρα τα μαζεύει σιγά σιγά. Ο εκφυλισμός των πάντων υφίσταται ήδη. Οι λέξεις «Ιδανικά» και «Αξίες» μόνο στα λεξικά μπορούν να αναζητηθούν ως έννοιες ακαδημαϊκές. Η καθημερινότητα χτυπά αδίστακτα. Η έλλειψη πνευματικής υγείας και ποιότητας ζωής ίσως είναι το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό σήμερα. Μια εντελώς νοσηρή κατάσταση που παρουσιάζεται με διάρκεια και που διογκώνεται υπερβολικά καθώς συναινεί σ' αυτό η - χρόνια πλέον - οξυμένη πολιτική σήψη.

ΙΙ

Στην εποχή μας, τα πάντα τρέχουν με ασύλληπτη ταχύτητα. Άλλωστε, αυτό αποτελεί κοινωνική επιταγή. Ο ανταγωνισμός έχει θέσει ήδη τους στόχους του. Οι άνθρωποι να σκέφτονται σα μηχανές κι οι μηχανές σαν άνθρωποι. Η αποθέωση του ανθρώπινου προορισμού! Λοιπόν, δεν οφείλουμε παρά μόνο υποταγή στην Τεχνολογία, σ' αυτό το θηλυκό επιβήτορα που γεννά παιδιά με οθόνες υπολογιστών αντί μάτια και με πληκτρολόγιο αντί συναισθήματα. Αυτή η γεννιά των τερατογεννέσεων είναι που πρόκειται να επικρατήσει. Άτομα «ελάσσονας» απόδοσης δεν έχουν καμιά θέση σ' αυτόν τον κόσμο «της προόδου». Κρίνεται σκόπιμο λοιπόν να εκλείψουν.

Δεν έχω προσβάσεις σ' ένα τέτοιο κόσμο. Μου είναι αδύνατο να ακολουθήσω ένα τόσο εξουθενωτικό ρυθμό. Πριν κατέβει η αυλαία, αποφάσισα να αφήσω έκθετη την παράσταση και να αποχωρήσω απ' αυτό το θέατρο του παραλόγου. Ας πάρει κάποιος άλλος τη θέση μου και το ρόλο μου...


                                                                                                                                Δεκέμβρης 1988