Γιάννης Ρίτσος - Πιο Πέρα

Μπορεί και να 'ταν ένα πρόσχημα, μπορεί
- του χρειαζόταν πάντως. Έπρεπε κάθε τόσο να διαλέγει,
όπως φτιάχνεις μιαν ανθοδέσμη απ' τα λουλούδια τα υπάρχοντα
στον περιορισμένο κήπο ή στις γλάστρες του διαδρόμου
ή σ' αυτές πλάι στη σκάλα. Κι αυτή του η εκλογή
κι η τοποθέτηση στ' ανθοδοχείο, είχαν γι' αυτόν
μια σημασία ολότελα προσωπική, πέρα απ' τα υπάρχοντα,
πέρα απ' το σύντομο μαρασμό των λουλουδιών,
καθώς, τη νύχτα, στεκόταν μια στιγμή στο παράθυρο
κι έριχνε κάτω στο δρόμο τα περιττά ανθοπέταλα,
κοιτάζοντας ψηλά τ' αστέρια, κοιτάζοντας
τη βιτρίνα του φτωχού γαλατάδικου, με τις μπουκάλες το γάλα,
με τα πέντε πιατάκια παγωμένο ριζόγαλο πιτσιλισμένο κανέλα,
να μεταφέρεται από δυο μεγάλα, αόρατα φτερά
προς την αθανασία...