Καλωσήρθατε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα του Διάττοντα Αβρού. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε έργα του ίδιου (οι ποιητικές συλλογές αναφέρονται στη δεξιά πλευρική στήλη) αλλά και άλλων δημιουργών. Σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του (π.χ. για να πείτε απλά τη γνώμη σας ή για να δημοσιεύσετε κάποιο κείμενό σας), μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα επικοινωνίας στη οριζόντια μπάρα του μενού ή να στείλετε μήνυμα στο e-mail που αναγράφεται δεξιά. Καλές σας αναγνώσεις...

Σημείωση: Δυστυχώς ένα (πολύ) μικρό μέρος του συνολικού αριθμού ποιημάτων έχει ανέβει μέχρι στιγμής κι απ' αυτά τα ποιήματα λίγα έχουν την οριστική μορφή τους (τα περισσότερα δεν έχουν ακόμα υποστεί την τελική επεξεργασία)... Το Blog εδώ και πολύ καιρό είναι παροπλισμένο...

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Διάττων Αβρός - Του Θανάτου











Άλλοι βλέπουν το Θάνατο μόνο στο μέλλον.
Γιατί ο Θάνατος αρχίζει από ΘΑ
και θά 'ρθει σαν αιώνια νύχτα,
σα μαύρη αυλαία που θα πέσει οριστικά,
σαν παγωμένη υπόσχεση που θα τηρηθεί!

Βέβαια ο Θάνατος είναι ορατός και στο παρόν.
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι
που έζησαν πριν γεννηθούν
και πέθαναν πριν ζήσουν.
Είναι αυτοί με τις ανεπούλωτες πληγές,
αυτοί που λένε. . .ΝΑΤΟΣ!

Κι έτσι ο Θάνατος
εξακολουθεί να μας μπερδεύει.
Δεν ξέρουμε πότε θά 'ρθει,
και λέμε ΘΑ . . .
και λέμε . . . ΝΑΤΟΣ!


                                             Αύγουστος 1992

8 σχόλια:

ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ είπε...

Θάνατος... ξεκινά από Θα...

Φόβος του Θανάτου... Μέγιστος... ξεκινάει από Με...

Λύση: Να πορευτείς μαζί με τον Θάνατο, χέρι - χέρι, μαζί ως φίλοι και αν μπορεί να γίνει αυτό... τότε έχεις να μάθεις πολλά περισσότερα από τον φόβο που παραλύει τα πάντα.

Διάττων αν είναι δικό σου (αν κατάλαβα καλά) είναι υπέροχο...

Just be continue...

XRISTINA G.V. είπε...

...Αυτό θυμηθείτε για λίγο
Αυτό οι μαθητές της φθοράς
Μες στο φως:
Πως λιώνει από μέσα το πρόσωπο
πως
το Πάντα τελειώνει στο Τώρα
Και πως
σα μελάνι συμπάθειας μένει
Μια στάλα
το απύθμενο αίσθημα.(Α.Φωστιέρης-ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΚΙΝΕΤΑΙ απόσπασμα)
Διάττων, ζούμε στο Τώρα την στιγμή που μας δίνεται απλόχερα..
Καλό ξημέρωμα
Χριστίνα

arrwstia7 είπε...

Δεν ξέρουμε πότε θά 'ρθει,
και λέμε ΘΑ . . .
και λέμε . . . ΝΑΤΟΣ!

Δεν στο κρυβω οτι σε καθε αναγνωση που εκανα, παντα κατι καινουργιο εβγαινε, ομως κατεληγα στο ιδιο συμπερασμα.
'Τελικα τι ειναι θανατος?'. Ο καθενας μας του δινει αλλη διασταση και βεβαια αναλογα με τον ΨΥΧΙΣΜΟ της καθε στιγμης του.

Και δεν μπορω να μην συνυπογραψω με την ΛΥΣΗ του/της ODIPOROS. Με καλυψε απολυτα.

Εαν οντως ειναι δικοι σου οι στιχοι, τοτε ειλικρινα χαιρομαι που βρεθηκαμε τυχαια εστω και σε εναν αλλο χωρο και εξακολουθουμε να τα λεμε...

Δημητρης

Μαρια Νικολαου είπε...

Εδω ειναι ο θάνατος.
Εμεις τον τρέφουμε..
Δεν ξέρω γιατί
Μα εμεις τον καλούμε καθημερινά

Alice Iocco είπε...

Οι θρησκείες γεννήθηκαν απ'τον φόβο του θανάτου.
Μα γιατί να φοβόμαστε τον θάνατο αλήθεια ?
Όσο ζει ένας άνθρωπος, ο θάνατος δεν υπάρχει και όταν υπάρχει ο θάνατος, ο άνθρωπος αυτός δε ζει πια. Συνεπώς, γιατί να τον φοβόμαστε ?
Το ποίημα είναι υπέροχο και δίνει μιαν άλλη διάσταση...
''Παίζει'' ο Διάττωντας με τις συλλαβές '' του θανάτου''κι η άποψη του διαπώνεται στους στίχους με ένα ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο !

Diatton είπε...

...εξαρτάται από το πως κάνει αισθητή την παρουσία του. Άλλοτε αυτή είναι διακριτική και υπομονετική αλλά άλλοτε απειλιτική μέχρι εξόντωσης, απολαμβάνοντας έτσι τη νίκη του απέναντι στην αιώνια εχθρό του, τη Ζωή. Φυσικά, και μέσα σ' όλ' αυτά, ο Φόβος, ο ανθρώπινος Φόβος που αλλάζει τις ισορροπίες, συνήθως προς το χειρότερο!

Μαριανα είπε...

Αφού κανείς μας να τον αποφύγει πραγματικά δε μπορεί παρά μόνο φανταστικά, καμιά φορά πλάθουμε την θεωρία της αναγκαιότητάς του.. Σε ευχαριστώ για το link. Μακάρι πάντα να είμαστε μικροί γι' αυτόν Διάττων...

Diatton είπε...

Κι εγώ σ' ευχαριστώ που μ' επισκέφτηκες Μαριάννα...

 
Free Joomla TemplatesFree Blogger TemplatesFree Website TemplatesFreethemes4all.comFree CSS TemplatesFree Wordpress ThemesFree Wordpress Themes TemplatesFree CSS Templates dreamweaverSEO Design