Βιογραφία Κωνσταντίνου Χατζόπουλου Μέρος Β'Ως λογοτέχνης, ήταν προικισμενος. Όσο αφορά την ποιητική του παραγωγή, το 1898 προχώρησε στην έκδοση δύο συλλογών: "Τραγούδια της Ερημιάς" και "Τα Ελεγεία και τα Ειδύλλια". Και οι δύο χρωματίζονται απ' τον πλούσιο διάκοσμο της ελληνικής φύσης, με μια συμβολιστική έκφραση. Η υπόλοιπη ποιητική δημιουργία του, από το 1900 ως το 1920, στεγάζεται σε δύο ακόμα συλλογές με τίτλους "Απλοί Τρόποι" και "Βραδινοί Θρύλοι". Κι εδώ η ποίησή του είναι σιγανή, με εναλλασσόμενα λυρικά μοτίβα και διάχυτους μουσικούς ρυθμούς, δεν διαρρέεται όμως ψυχολογικά απ' τα γνωρίσματα του ιδεολόγου Χατζόπουλου.
Ωστόσο, η σημαντικότερη προσφορά του Χατζόπουλου στη λογοτεχνία είναι η πεζογραφία (εκεί πείθει περισσότερο). Έγραψε νουβέλες ("Αγάπη στο Χωριό", "Υπεράνθρωπος" κ.α.), διηγήματα ("Τάσω", "Στο Σκοτάδι", "Το σπίτι του δασκάλου", "Αντάρτης" κ.α.), μυθιστορήματα ("Φθινόπωρο", "Ο Πύργος του Ακροπόταμου"). Ο Χατζόπουλος δημιούργησε κοινωνική πεζογραφία, που επηρέασε κι αυτόν ακόμα τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, αλλά και μεταγενέστερους ομότεχνούς του. Η καλλιέπεια του λόγου κι η καλλιέργεια του πνεύματος τον διακρίνουν και στα κριτικά του άρθρα και στα δοκίμιά του, που αποτελούν, επίσης, μια σημαντική προσφορά στην ελληνική λογοτεχνία. Πολύπτυχο, εξάλλου, είναι και το μεταφραστικό έργο του Χατζόπουλου, ιδίως το θεατρικό. Μετέφρασε κάπου 14 έργα του ευρωπαϊκού ρεπερτορίου, που τα περισσότερα ανέβηκαν με τη Μαρίκα Κοτοπούλη και τον Θωμά Οικονόμου.
Στο Παραθύρι
Καθότανε στο παραθύρι
κι επάνω του όπως είχε γείρει,
αυγή θαρρούσες και γελά.
Και γύρω απ' το παραθύρι
κυλούσε η μέρα σιγαλά,
σύννεφα διάβαιναν ψηλά,
ρόδα μυρίζανε - πολλά
ρόδα και κρίνα.
Και χάθηκε απ' το παραθύρι -
στην κλίνη που την έχουν γείρει
ρόδα τής σκόρπισαν πολλά,
στην κλίνη που την έχουν γείρει
θαμπό το βράδυ αργοκυλά,
τα σύννεφα περνούν θολά -
σβήνει η καμπάνα σιγαλά
στο παραθύρι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου