2 Χρόνια Λογοτεχνικοί Περίπατοι!

Τα 2α γενέθλιά της γιορτάζει η παρούσα ιστοσελίδα! Για να μη σας κουράζω όμως άλλο αγαπητοί μου φίλοι με παρόμοιου περιεχομένου αναρτήσεις, καθώς όλα τα σχετικά με τη σημερινή ημερομηνία περιγράφονται εδώ, μπαίνω κατευθείαν στο θέμα και σας παρουσιάζω μια έξοχη δημιουργία από ένα έξοχο μεσοπολεμικό Ποιητή! Το ποίημα έχουμε και την ευκαιρία να το ακούσουμε και στο audio που ακολουθεί (απ' το προσωπικό μου αρχείο)...


Μήτσος Παπανικολάου - Χειμώνας

Μαύροι δρόμοι του χειμώνα
στη γυμνή την εξοχή·
του αμαξιού τα φώτα μόνα
τρέχουν μέσα στη βροχή.

Μέσα στην ανεμοζάλη
πρώτη ερωτική βραδιά!
Τέτοιαν άνοιξη και πάλι
πού περίμενε η καρδιά;

Δυό κεφάλια πλάι – πλάι
το ένα φθινοπωρινό,
το άλλο δώρο από το Μάη,
δεν είν’ είκοσι χρονώ.

- Που σε βρήκα; Που σε βρήκα,
άνθος της αμυγδαλιάς;
Τα μαλλιά σου έχουν τη γλύκα
μιας χελιδονοφωλιάς.

Και τα μάτια, όπως τα κλείνεις
στο φιλί, μοιάζουν κι αυτά
με τα μάτια της Σελήνης
που κοιτούν πάντα κλειστά.

Eίσαι η νύχτα κι είσαι η μέρα,
είσαι ο πόνος κι η χαρά!
Γύρω μας, μες στον αέρα
κυματίζουνε φτερά:

Περιστέρια έχουνε φθάσει
από τόπους μακρινούς·
φέρνουν ανθισμένα δάση
και γαλάζιους ουρανούς.

...Και τ’ αμάξι, τρέχει, τρέχει
στην ασφαλτωμένη οδό.
Έξω από τα τζάμια βρέχει
κι ο χειμώνας είν’ εδώ...