Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Ακαδημαικού Γεώργιου Αθανασιάδη Νόβα. Γεννήθηκε το 1893 στη Ναύπακτο (τον Έπαχτο όπως έλεγε) και πέθανε το 1987 στην Αθήνα. Η δικηγορία, το δημοσιογραφικό επάγγελμα και τα υπουργικά αξιώματα (διετέλεσε και πρωθυπουργός το 1965) καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της δράσης του.Σαν πολιτικός, δεν μπορούμε να πούμε ότι είχε τις δημοκρατικότερες πεποιθήσεις. Το 1926 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το κόμμα του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Στις 15 Ιουλίου 1965, ενώ το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας δοκιμαζόταν λόγω της διαμάχης μεταξύ του Γεωργίου Παπανδρέου και των Ανακτόρων, ο Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας ορκίστηκε πρωθυπουργός, αίροντας τη στήριξή του στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Στιγματίστηκε, έτσι, ως ο πρώτος "Πρωθυπουργός της Αποστασίας".
Σα λογοτέχνης, είναι πηγαίος, απλός, μελωδικός, υμνεί ειδυλλιακά τα θέλγητρα της γενέθλιας γης, περιγράφει τα ήθη και την αγνή κι ειρηνική ζωή του χωριού, νοσταλγώντας τον ανέμελο τρόπο ζωής της υπαίθρου. Ένας αγέρας ρουμελιώτικης ευρωστίας και λεβεντιάς φυσάει μέσα στην ποίησή του, διανθισμένος ενίοτε μ' ένα παιχνιδιάρικο κυμάτισμα ερωτισμού αλλά και με μηνύματα χριστιανικής αγάπης.
Έργα του είναι: Ποιητικές Συλλογές: Πρωινό Ξεκίνημα, Αγάπη Στον Έπαχτο, Καιρός Πολέμου, Ειρμός, Δροσεροί Καυμοί, Τραγούδια Των Βουνών, Ευδοκία (αφιερωμένο στη μητέρα του), Τίμια Δώρα, Αστέγνωτο Δάκρυ. Αρκετά, μάλιστα, ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί. Διηγήματα: Το Πράσινο Καπέλο, Δέκα Έρωτες, Απλοικές Ψυχές, Βαθιές Ρίζες. Απ' το 1955 υπήρξε τακτικό μέλος της Ακαδημίας, φθάνοντας ως το αξίωμα του προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών, το 1965.
Ο Τελευταίος Ιππότης
Άμμος της θαλάσσης,
άστρα τ' ουρανού!
Φως, θα μου χαλάσεις
και καρδιά και νου!
Αχανή του Απείρου,
του Παντός μυχοί -
χάνει και του ονείρου
τον ειρμό η ψυχή!
Οτρηρός ο Αιώνας,
τάχος αστραπής -
μάταιος ο αγώνας
της αποτροπής!
Άσχημο τ' ωραίο,
το κακό αγαθό -
σκύβω στο μοιραίο!
Πως ν' αντισταθώ ;
Όμως, όχι! Πάλι
ζώνω το σπαθί,
ρίχνομαι στην πάλη.
Κάτι θα σωθεί!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου