Τέλλος Άγρας - 'Ηταν Μες Στον Κόσμο...

Βιογραφία Τέλλου Άγρα (του λογοτέχνη Κώστα Στεργιόπουλου)

Ποιητής απ' τους πιο χαρακτηριστικούς της νεορομαντικής και νεοσυμβολιστικής σχολής, και κριτικός απ' τους πιο αξιόλογους του μεσοπολέμου, ο Τέλλος Άγρας (το πραγματικό του όνομα ήταν Ευάγγελος Ιωάννου) γεννήθηκε στην Καλαμπάκα το 1899. Πήρε πτυχίο νομικής απ' το Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρακολούθησε και μαθήματα φιλολογίας στη φιλοσοφική σχολή, εργάστηκε στο Υπουργείο Γεωργίας και το 1927 διορίστηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη, θέση που διατήρησε ως το τέλος. Εξαντλημένο απ' την πείνα και τις κατοχικές στερήσεις και με κλονισμένη την εύθραυστη πάντα υγεία του, τον βρήκε αδέσποτη σφαίρα στον αστράγαλο, την τελευταία μέρα της κατοχής και πέθανε από γάγγραινα στις 12 Νοεμβρίου 1944, αφού νοσηλεύτηκε ένα μήνα στον Ευαγγελισμό.

Εκτός από ποιητής και κριτικός, ο Άγρας υπήρξε κι ευαίσθητος μεταφραστής αρχαίων Ελλήνων και Λατίνων ποιητών, καθώς και γαλλόφωνων συμβολιστών. Έγραψε επίσης διηγήματα, καθώς και κείμενα για τα παιδιά. Όσο ζούσε, τύπωσε μια μετάφραση των "Στροφών" (1921) και μια μεταφραστική επιλογή απ' τα προηγούμενα ποιήματα του Moreas, την ποιητική ανθολογία "Οι Νέοι" (1922) και τις ποιητικές συλλογές "Τα Βουκολικά και τα Εγκώμια" (1934) και "Καθημερινές" (1939), αφήνοντας σκορπισμένο κι ασυγκέντρωτο το κριτικό και το υπόλοιπο έργο του κι ανέκδοτη την τρίτη και σπουδαιότερη ποιητική του συλλογή "Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας", που κυκλοφόρησε το 1966 με φιλολογική επιμέλεια Κώστα Στεργιόπουλου. Με φιλολογική φροντίδα του ίδιου επιμελητή, συγκεντρώθηκε σε τόμους και το κριτικό του έργο, με τίτλο "Κριτικά".


'Ηταν Μες Στον Κόσμο...

Ήταν, μες στον κόσμο, ένα παιδί
όλο δείλια κι όλο ανορεξιά.
Τα παλιά τα σπίτια, τη σπουδή
αγαπούσε, και τη μοναξιά.

Αγαπούσε οι άλλοι ν' αγαπούν,
τα όργανα αγαπούσε, από μακριά,
και τα μάτια που θαμποκοπούν
μια κρυφή, βαθιά παρηγοριά.

Τα κατάρτια επρόσεχε πολύ,
κάθε που έπιανε, ώρες, να φυσά
και μακριά, στο τζάμι, στην αχλύ,
χόρευαν, κομμένα τα μισά.

Μες στου κόσμου την οχλαγωγή,
τι ν' απόγινε τ' ωχρό παιδί,
δίχως μοναξιά και συλλογή,
όνειρα, ταξίδια, ούτε σπουδή ;