Διάττων Αβρός - Ονειρεύτηκα Πολύ

Αναλώθηκα ακούοντας τα χειροκροτήματα των κυμάτων στ' ακρογιάλια
Λάτρεψα τα λιμάνια που με διευκόλυναν στην προσάραξη
Βρήκα το κρυστάλλινο και πολυθρύλητο νερό
που αντί να με χορταίνει με τη δροσιά του, να μου δημιουργεί νέα δίψα
Κοίταξα διαδοχικά τα βουνά κι ένα προς ένα ονομάστηκαν
Είπα εκείνα τα λόγια που λέγονται μόνο στα δάση
Κατάφερα τα δέντρα να στρέψουν τα κλαδιά τους προς το μέρος μου
Άγγιξα τα πεσμένα φύλλα κι επανήλθαν στη θέση τους
Διέσχισα περιβόλια όπου στο διάβα μου πολλαπλασιάζονταν οι εκτάσεις τους
Εντυπωσιάστηκα απ' το πράσινο των βασιλικών
και τους ευώδεις πεντασύλλαβούς τους
Χόρεψα πάνω σε πίστες ακόρεστων ενθουσιασμών
και μπροστά από ακροατήρια συνεχών κορυφώσεων
Ένωσα τις παλάμες μου με τη γη και την προέκτεινα
Κάλεσα κοντά μου τα πουλιά
κι ήταν η στιγμή που απελευθερώθηκαν να πετάξουν ψηλότερα
Συναντήθηκα με το ουράνιο τόξο και με δέχτηκε ως χρώμα του
Μεσολάβησα μεταξύ φθινοπώρου κι άνοιξης κι αντικατέστησα το χειμώνα
Πλησίασα διάττοντες και τους προσέδωσα διάρκεια
Αποτέλεσα μέρος της σκέψης των αγαλμάτων
Ύψωσα μια σημαία που να κυματίζει ακόμα και στην άπνοια
Φώναξα τόσο δυνατά που μ' άκουσαν και σ' άλλη χώρα

Και σίγουρα ονειρεύτηκα πολύ για να τα κάνω όλ' αυτά...


                                                                                                Απρίλης 2015