Γεώργιος Βιζυηνός - Αποχαιρετισμός

Η Μάνα

Φουρτούνιασεν η θάλασσα και βουρκωθήκαν τα βουνά!
Είναι βουβά τ' αηδόνια μας και τα ουράνια σκοτεινά.
Κι η δόλια μου ματιά θολή.
Παιδί μου ώρα σου καλή!

Είν' η καρδιά μου κρύσταλλο και το κορμί μου παγωνιά!
Σαλεύ' ο νους μου, σα δενδρί, που στέκ' αντίκρυ στο χιονιά!
Και είναι ξέβαθο πολύ.
Παιδί μου ώρα σου καλή!

Βουίζει το κεφάλι μου σαν του χειμάρρου τη βοή!
Ξεράθηκαν τα χείλη μου, και μου εκόπη κι η πνοή,
σ' αυτό το ύστερο φιλί.
Παιδί μου ώρα σου καλή!

Να σε παιδέψ' ο Πλάστης μου, καταραμένη ξενητειά!
Μας παίρνεις τα παιδάκια μας και μας αφήνεις στη φωτιά.
Και πίνουμε τόση χολή!
Παιδί μου ώρα σου καλή!


Το έξοχο ποίημα του Γιώργου Βιζυηνού μελοποιήθηκε εκπληκτικά απ' το Γιάννη Σπανό ο οποίος του έδωσε τον τίτλο "Παιδί Μου Ώρα Σου Καλή" και το συμπεριέλαβε στο άλμπουμ του "Πρώτη Ανθολογία" το 1967. Ερμηνευτής του τραγουδιού ήταν ο Γιάννης Πουλόπουλος (αργότερα, το είπε κι ο Μιχάλης Βιολάρης). Στο παρακάτω audio ακούμε την πρώτη εκτέλεση...