Διάττων Αβρός - Ανάμνησις

Μικροί, μαζευόμαστε τ' αγόρια
στου χωριού την απάνεμη ακτή.
Ρίχναμε στη θάλασσα βαπόρια
που φτιάχναμε από λευκό χαρτί.
Μικροί, μαζευόμαστε τ' αγόρια...

Πόσα τα παιχνίδια μας στην άμμο
κι άπειρο το γαλάζιο τ' ουρανού.
Το βράδυ έπεφτ' ο ήλιος χάμω
κι αυτό μας αιχμαλώτιζε το νου.
Πόσα τα παιχνίδια μας στην άμμο...

Ήταν καλοκαίρι και το κύμα
έκρυβε τη γαλήνη της σιωπής.
Κι η χαρά μας κρέμονταν στο νήμα
μιας ουρανοδρόμου αναλαμπής.
Ήταν καλοκαίρι και το κύμα...

Μα πάντα μας άρεσε η δύση.
Ήταν μια ευτυχισμένη ώρα
που ερχόταν για να μας κερδίσει.
Η Δύση που μας κέρδισε τώρα!
Μα πάντα μας άρεσε η δύση...


                            Οκτώβρης 1992

Έφη Αιλιανού - Σκόρπιοι Στίχοι

Του κόσμου τώρα ο σφυγμός χτυπά στις φλέβες μας
που παν να σπάσουν.

Ανάμεσά μας τίποτα που να μην είναι αλήθεια,
δεν πρέπει να χωρέσει.

Δεν ήταν όμως τίποτα για μας πια φυλαγμένο.
Από καιρό τα είχαν ψευτίσει όλα οι έμποροι,
κι οι μεταπράτες στο σφυρί τα είχαν βγάλει.
Διστακτικά ψελλίσαμε το σύνθημα
που απ' της κόλασης τον κύκλο θα μας έβγαζε.
Κανείς το παρασύνθημα δεν ήξερε!

Είμαστε δεμένοι στη χώρα των ίσκιων.

Αφού το θαύμα μέσα σου δεν είναι,
μην ψάχνεις.
Δε θα το βρεις πουθενά.
Καθένας έχει το δικό του Θάνατο.

Ποιο τ' όφελος να παρατείνεις μια ζωή
δίχως του έρωτα τη λάμψη και της νιότης...

Μα όσο κι αν το ξέρεις πως δε φτάνει
η λάμψη της καρδιάς σου
το σκηνικό του ζόφου για ν' αλλάξει
το φως ποτέ ν' αποζητάς μην πάψεις.

Δεν είναι τίποτα η ζωή κι είναι το παν.

Ωστόσο κάτω απ' τη χλόη περιμένουν οι νεκροί
βέβαιοι για τη νίκη τους.


ΣΧΟΛΙΟ: Οι στίχοι αυτοί της Έφης Αιλιανού δεν ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο ποίημα αλλά προέρχονται, μεμονωμένοι, απ' όλο το ποιητικό της έργο. Θέλοντας λοιπόν να τους αναδείξω, τους συμπεριέλαβα κάτω απ' το γενικό κι ενιαίο τίτλο "Σκόρπιοι Στίχοι".