Διάττων Αβρός - Ανάμνησις

Μικροί, μαζευόμαστε τ' αγόρια
στου χωριού την απάνεμη ακτή.
Ρίχναμε στη θάλασσα βαπόρια
που φτιάχναμε από λευκό χαρτί.
Μικροί, μαζευόμαστε τ' αγόρια...

Πόσα τα παιχνίδια μας στην άμμο
κι άπειρο το γαλάζιο τ' ουρανού.
Το βράδυ έπεφτ' ο ήλιος χάμω
κι αυτό μας αιχμαλώτιζε το νου.
Πόσα τα παιχνίδια μας στην άμμο...

Ήταν καλοκαίρι και το κύμα
έκρυβε τη γαλήνη της σιωπής.
Κι η χαρά μας κρέμονταν στο νήμα
μιας ουρανοδρόμου αναλαμπής.
Ήταν καλοκαίρι και το κύμα...

Μα πάντα μας άρεσε η δύση.
Ήταν μια ευτυχισμένη ώρα
που ερχόταν για να μας κερδίσει.
Η Δύση που μας κέρδισε τώρα!
Μα πάντα μας άρεσε η δύση...


                            Οκτώβρης 1992