Σπυρίδων Βασιλειάδης - Τη Αποθανούση Νεανίδι Χ.Τ.

Γλυκεία κόρη, ερώτων θύμα,
ήδη κοιμάται υπό το μνήμα,
εις την γαλήνην.
Ην εν τω κόσμω καθείς ηρνήθη...
και εις του τάφου ηύρε τα στήθη
ήσυχον κλίνην!

Ήτον ως αύρα αβρά παρθένος,
και ήτον άγγελος τεθλιμμένος
του Παραδείσου.
Του Λαμαρτίνου ήτον η μούσα,
κι έκλινεν όπως αλλοφρονούσα
άνθος ναρκίσσου.

Το πρόσωπό της οτ' εθεώμην
έλεγον μήπως ετ' εκοιμώμην
και ονειρώττων.
Εις χώρας έτρεχον ουρανίας,
κι έβλεπον ένθους υπάρξεις θείας
εν μέσω φώτων!

Ελήθη τ' όνειρον και η πλάνη...
Τ' ωραίον ώρισται ν' αποθάνη
και ενεκρώθη!
Εις της φλογώδους κόρης το βίον
ο κόσμος ήτο στενόν κλωβίον,
πολλοί οι πόθοι.

Εις των ερώτων την τρικυμίαν,
ως εις της Σκύλλης την μελωδίαν
παρασυρθείσα,
ηύρε το ψεύδος χρυσής ελπίδος,
ηύρε το λύχνον της χρυσαλλίδος,
εκεί καείσα.

Ω, του Θανάτου άφευκτον χώμα,
το λυγερό της πρόσδεξαι σώμα
και κοίμισέ το.
Σφίγγε παρήγορον την αγκάλην,
και μετά τόσην ανεμοζάλην
ανάπαυσέ το!

Εις της παρθένου το μνήμα στήτε,
του κόσμου τούτου, ω συνοδίται,
ως εις μελέτην.
Μάρτυρος σήμα είναι γλυκείας,
βωμός αγάπης και συμπαθείας.
Υμνήσατέ την!


ΣΧΟΛΙΟ: Το ποίημα το έγραψε ο μεγάλος ρομαντικός Ποιητής τον Ιούλιο του 1865 για μια νεαρή κοπέλα που είχε πεθάνει τότε, με αρχικά Χ.Τ. Ειδικά για την 3η στροφή, δεν ξέρω τι λόγια να βρω να τη σχολιάσω, αλλά και για να μην επαναλάβω όλο το ποίημα, κλείνω με τον τελευταίο του στίχο: Υμνήσατέ την!

Ένα, πραγματικά, έξοχο δείγμα ρομαντισμού απ' το Σπυρίδωνα Βασιλειάδη, που κι αυτός, όπως και η ηρωίδα του στο ποίημα, στάθηκε άτυχος στη ζωή, αφού πέθανε σε πολύ νεαρή ηλικία, κοντά στα τριάντα του χρόνια...

Διάττων Αβρός