Τις νύχτες, συνήθως, αργούσε να κοιμηθεί.
Άκουγε φωνές ή, καλύτερα, φανταζόταν.
Είχε την αίσθηση ότι Μεσοπολεμικοί Ποιητές
τον καλούσαν κοντά τους
και του υπαγόρευαν στίχους.
Η δίνη αυτή των στίχων
τον οδηγούσε σε μέθη.
Κουρασμένος απ' την αγρύπνια
και σε προχωρημένα ξημερώματα
κατάφερνε επιτέλους να κοιμηθεί.
Την επόμενη μέρα ξυπνούσε κανονικά το πρωί
και βασανιζόταν πάντα απ' την ίδια απορία.
Οι στίχοι αυτοί του ανήκαν;
Φλεβάρης 2015
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου