Διάττων Αβρός - Το Κλειδί

Γύριζε,
γύριζε στους δρόμους συνέχεια.
Περπατούσε μ' ένα τρόπο
σα να τα αποκάλυπτε όλα.
Βάδιζε γρήγορα
και τοίχο τοίχο
σαν κάποιος που τον κυνηγάνε.
Κι όταν έστριβε ένα δρόμο
ήταν σα να 'θελε
κάτι να ξεχάσει.

Πήγαινε πάντα εκεί,
εκεί όπου έλλειπε.
Και κάθε φορά
που γύριζε στο σπίτι του,
πριν βάλει το κλειδί
στην πόρτα για ν' ανοίξει,
στεκόταν για λίγο αμήχανος
σαν κάποιος
που δε βρίσκει το λόγο
για να κάνει κάτι.

Μια μέρα το 'χασε το κλειδί... 
Μπορεί και να το πέταξε...


                               Ιούλης 1997

Μάκης Γαλάτης - Στερνό Όνειρο

Το όνειρο που πλέκαμε τις νύχτες του χειμώνα
το βρήκε και μάς το 'καψε τ' Αυγούστου η πνοή
και το θαμπό φθινόπωρο σαν μάρανε τα κλώνια
στα μάτια μας εστάλαξε την πρώτη του βροχή.

Το όνειρο που πλέκαμε - μας είχε μείνει ένα -
το θάψαμε, τ 'αφήκαμε στη στράτα της ζωής...
Ω, πόσο φτώχινες καρδιά! Δε σου 'μεινε κανένα
να σε ζεσταίνει όνειρο τις νύχτες της σιωπής.

Να ζούμε τώρα μείναμε μονάχα από συνήθεια,
μονάχα για να μη μας πουν πως είμαστε δειλοί,
βαθιά η θύμηση πληγή μάς τυραννά τα στήθια
και τις νυχτιές ο θάνατος με πείσμα μάς καλεί.

(απ' τη συλλογή "Μανή Θεκέλ Φάρες", το 1972)