Καλή Πρωτοχρονιά Κι Ευτυχισμένο Το 2011!

Η παρούσα ιστοσελίδα σάς στέλνει τις δικές της ευχές για Καλή Πρωτοχρονιά και κυρίως για ένα Νέο Χρόνο που να είναι ευτυχισμένος και ξεχωριστός για καθένα από σας. Πάνω απ' όλα Υγεία κι από κει και πέρα ότι εσείς επιθυμείτε!

Γεώργιος Αθάνας - Το Τρεχούμενο Νερό

Το τρεχούμενο νερό
όπου λάχη και το βρω
θα σταθώ να το χαρώ!

Τρέχει εκείνο, τρέχω κι εγώ.
Στον αφρό του το γοργό
τα όνειρά μου κυνηγώ...

Πότισε κι ένα πουλί
που μια νύχτα σιωπηλή
ετρελάθη να λαλεί...

Προτού φύγει μου μιλεί
για την άδοξη εκβολή
που το χρέος του εξοφλεί

και με τρόπο ταπεινό,
ένα κάποιο δειλινό,
χάνεται στον ωκεανό!...

Τι λειτούργημα ιερό
το τρεχούμενο νερό!
Και τρελό και σοβαρό,

με λαχτάρα, με στοργή,
πότε πράο, πότε με οργή,
όπου πάει θαυματουργεί!

Καλά Χριστούγεννα!

Η Ιστοσελίδα Εύχεται Σε Όλους...

Κώστας Ουράνης - Στη Γειτονιά Που Πια Δε Ζούμε

Στη γειτονιά που πια δε ζούμε,
ούτε κι εσείς, ούτε κι εγώ,
κορίτσια των παλιών των χρόνων
πήγα τους ίσκιους μας να βρω...

Παλιές αυλές με τις γλισίνες,
μπαλκόνια με βασιλικούς,
ρομβίες στις γωνιές των δρόμων
με τους αριούς διαβατικούς,

παράθυρα που σαν περνούσα
κρυφόπαιζαν μισανοιγμένα,
όλα ο καιρός τα είχε αλλάξει
- πιότερο ακόμα κι από μένα!...

Κι έτσι που γύρναγα στους δρόμους
δίχως τους ίσκιους μας να βρω,
- κι ήτανε δείλι φθινοπώρου -
ένιωσα ωσάν κι εσείς, κι εγώ

να 'χαμε, τάχατε, πεθάνει
σε περασμένες εποχές:
- κι όχι σα να 'χαμε πεθάνει,
μα ως να μη ζήσαμε ποτές!...

2 Χρόνια Λογοτεχνικοί Περίπατοι!

Τα 2α γενέθλιά της γιορτάζει η παρούσα ιστοσελίδα! Για να μη σας κουράζω όμως άλλο αγαπητοί μου φίλοι με παρόμοιου περιεχομένου αναρτήσεις, καθώς όλα τα σχετικά με τη σημερινή ημερομηνία περιγράφονται εδώ, μπαίνω κατευθείαν στο θέμα και σας παρουσιάζω μια έξοχη δημιουργία από ένα έξοχο μεσοπολεμικό Ποιητή! Το ποίημα έχουμε και την ευκαιρία να το ακούσουμε και στο audio που ακολουθεί (απ' το προσωπικό μου αρχείο)...


Μήτσος Παπανικολάου - Χειμώνας

Μαύροι δρόμοι του χειμώνα
στη γυμνή την εξοχή·
του αμαξιού τα φώτα μόνα
τρέχουν μέσα στη βροχή.

Μέσα στην ανεμοζάλη
πρώτη ερωτική βραδιά!
Τέτοιαν άνοιξη και πάλι
πού περίμενε η καρδιά;

Δυό κεφάλια πλάι – πλάι
το ένα φθινοπωρινό,
το άλλο δώρο από το Μάη,
δεν είν’ είκοσι χρονώ.

- Που σε βρήκα; Που σε βρήκα,
άνθος της αμυγδαλιάς;
Τα μαλλιά σου έχουν τη γλύκα
μιας χελιδονοφωλιάς.

Και τα μάτια, όπως τα κλείνεις
στο φιλί, μοιάζουν κι αυτά
με τα μάτια της Σελήνης
που κοιτούν πάντα κλειστά.

Eίσαι η νύχτα κι είσαι η μέρα,
είσαι ο πόνος κι η χαρά!
Γύρω μας, μες στον αέρα
κυματίζουνε φτερά:

Περιστέρια έχουνε φθάσει
από τόπους μακρινούς·
φέρνουν ανθισμένα δάση
και γαλάζιους ουρανούς.

...Και τ’ αμάξι, τρέχει, τρέχει
στην ασφαλτωμένη οδό.
Έξω από τα τζάμια βρέχει
κι ο χειμώνας είν’ εδώ...

Τάσος Λειβαδίτης - Μικρή Νυχτερινή Ονειροπόληση

Τα βράδια συνήθως αγρυπνώ και περιποιούμαι τα λουλούδια
που είναι ζωγραφισμένα στο κάλυμμα του καναπέ.
Σκέφτομαι πως κάποτε κι εκείνα θ' ανθίσουν
οι νεκροί θα ξαναγυρίσουν
τ' αγάλματα θα θυμηθούν και θα ξαναμιλήσουν
οι εραστές ειρήνη θα κλείσουν
αυτοί που άργησαν το χαμένο καιρό θα ξανακερδίσουν
κι οι Ποιητές το βάθος της αβύσσου θα μετρήσουν.


(απ' τη μεταθανάτια ποιητική συλλογή "Τα Χειρόγραφα Του Φθινοπώρου", το 1990)