Δ. Π. Παπαδίτσας! Όταν Η Ποίηση Απογειώνει Κι Οδηγεί Στη Μέθη!

Είναι ο χαρακτηριστικός Ποιητής των λέξεων! Οι λέξεις του Δ. Π. Παπαδίτσα λειτουργούν σαν μεγαλειώδεις ηχητικοί πομποί, με αποτέλεσμα τα ποιήματά του να οδηγούν στη μέθη! Είναι ο πνευματικός εκείνος άνθρωπος του οποίου η Ποίηση λατρεύεται ανεξάρτητα απ' την κατανόηση ή όχι των κειμένων του! Ποίηση για την Ποίηση λοιπόν; Σίγουρα δεν είναι το μόνο θετικό που θα παρατηρήσουμε στο συνολικό έργο του αλλά όπου αυτό υπάρχει, παρουσιάζεται με τον πλέον ιδανικό κι ουσιαστικό τρόπο όπου κερδίζουν όλοι...Ποίηση, Ποιητές, κριτικοί, αναγνώστες, μελλοντικές γενιές...

Ο Δ. Π. Παπαδίτσας μάς κληροδότησε ένα έργο απίθανου λογοτεχνικού διαμετρήματος, διανθίζοντας την ήδη πλούσια ανά τον κόσμο ελληνική γλώσσα. Απόρροια του μεγαλειώδους που χαρακτηρίζει το έργο του, φυσικό ήταν να ασκήσει πολλές επιρροές (μεταξύ των οποίων και στον κάτοχο της παρούσας ιστοσελίδας)... Ακολουθεί η βιογραφία του απ' την Ελένη Λαδιά (αρχαιολόγος, θεολόγος, συγγραφέας και συνεργάτιδά του, γεννημένη το 1945)...

Ο Δημήτρης Παπαδίτσας γεννήθηκε στα Κουμέικα της Σάμου, στις 22 Σεπτεμβρίου 1922 (σύγχρονος του μεγάλου Τάσου Λειβαδίτη, ακόλουθος όμως διαφορετικού λογοτεχνικού ρεύματος). Γονείς του ήταν ο Παρασκευάς Παπαδίτσας κι η Μαρίτσα (το γένος Φιλιππάκη).

1922 - 1935. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε διάφορες ακριτικές περιοχές της Ανατολικής Μακεδονίας γιατί ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός. Ήταν παιδί ζωηρό, κι ανήσυχο, με καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα. Στην Ελληνική ύπαιθρο γνώρισε τη φύση που τη λάτρευε, θρύλους και δοξασίες καθώς και την ιδιωματική λαλιά των ανθρώπων.
1935 - 1960. Έζησε στη Νίκαια του Πειραιά μαζί με τους γονείς του και τα δυο του αδέλφια, Ιορδάνη και Βλαδίμηρο. Τέλειωσε την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποκτώντας την ειδικότητα του ορθοπεδικού. Παράλληλα, απ' τα 15 του χρόνια αρχίζει να γράφει ποιήματα, έμμετρα κυρίως, με προτίμηση στα σονέτα.
1943. Στα 21 του χρόνια εκδίδει μια μικρή ποιητική συλλογή, ένα πρωτόλειο με τίτλο "Γυμνάσματα". Λίγο αργότερα, μέσα στο ίδιο έτος, κυκλοφορεί το "Φρέαρ Με Τις Φόρμιγγες".
1945. Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή "Εντός Παρενθέσεως Α".
1949. Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή "Εντός Παρενθέσεως Β".
1951. Κυκλοφορεί νέα ποιητική συλλογή, αυτή τη φορά με τίτλο "Η Περιπέτεια".
1953. Κυκλοφορεί σε β' έκδοση "Η Περιπέτεια", συμπληρωμένη.
1955. Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή "Το Παράθυρο".
1956. Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή "Νυχτερινά". Την ίδια χρονιά πηγαίνει με υποτροφία, ως ιατρός, στο Μόναχο της Γερμανίας.
1958. Ανακηρύσσεται διδάκτωρ της Ιατρικής.
1959. Εκδίδει με τη συνεργασία του Ε. Χ. Γονατά το περιοδικό "Πρώτη Ύλη". Το α' τεύχος περιλαμβάνει την ποιητική συλλογή του Δ. Π. Παπαδίτσα "Ουσίες" καθώς και ποιήματα απ' τη συλλογή του Ivan Goll "Traumkraut" (Ονειροχλόη), μεταφρασμένα απ' τα γερμανικά, πάλι απ' τον Δ. Π. Παπαδίτσα. Το ίδιο έτος επανακυκλοφορεί η συλλογή "Ουσίες", αλλά αυτή τη φορά αυτόνομη, ανεξάρτητα απ' το περιοδικό.
1961. Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή "Ουσίες Β'". Επίσης εκδίδεται, πάλι με τη συνεργασία του Ε. Χ. Γονατά, και το β' τεύχος του περιοδικού "Πρώτη Ύλη", όπου ο Ποιητής μεταφράζει κι άλλα ποιήματα απ' την "Ονειροχλόη" του Ivan Goll. ΤΟ ίδιο έτος παντρεύεται την Αναστασία Κ. Θερμού.
1961 - 1963. Ο Ποιητής βρίσκεται στη Λέρο και Πάτμο, και τα γύρω νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, εργαζόμενος σε νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
1963 - 1965. Ο Ποιητής ζει στην Αθήνα. Το 1963 εκδίδεται οι συγκεντρωτικός τόμος με τον τίτλο "Ποίηση Ι" και κερδίζει με αυτό το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης (ο τόμος επανκυκλοφορεί σε β' έκδοση 15 χρόνια μετά και σε γ' έκδοση μετά από 22 χρόνια). Το 1964 κυκλοφορεί η συλλογή "Εν Πάτμω", η οποία, κατά ομολογία του ίδιου, ακούστηκε μέσα στο σπήλαιο της Αποκάλυψης.
1965 - 1967. Ο Ποιητής ζει στη Σπάρτη. Είναι διευθυντής της ορθοπεδικής κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Σπάρτης. Το 1966 κυκλοφορεί την ποιητική συλλογή "Εν Πάτμω Και Δυο Ερμηνείες".
1968 - 1976. Ο Ποιητής μένει στην Καλαμάτα κι εργάζεται πάντα ως ορθοπεδικός. Το 1970 κυκλοφορεί την ποιητική συλλογή "Όπως Ο Ενδυμίων". Το 1972 κυκλοφορεί η συλλογή "Διάρκεια Και Ενδέκατη Παραλλαγή". Το 1974 κυκλοφορεί ο συγκεντρωτικός τόμος (1964 - 1974) με τον τίτλο "Ποίηση ΙΙ" (ο τόμος επανακυκλοφορεί σε β' έκδοση 7 χρόνια μετά). Γίνεται μέλος της Επιτροπής Απονομής Κρατικών Βραβείων.
1976. Ως τη μέρα του θανάτου του ο Δ. Π. Παπαδίτσας ζει στην Αθήνα.
1977. Κυκλοφορεί η συλλογή "Εναντιοδρομία".
1979. Ο Ποιητής εκπροσωπεί την Ελλάδα στο πανευρωπαϊκό ποιητικό φεστιβάλ στη Λουβαίν του Βελγίου.
1980. Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή "Δυοειδής Λόγος" (εικονίζεται στη φωτογραφία), η οποία αποσπά το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ο Ποιητής εκπροσωπεί για δεύτερη φορά τη χώρα μας και πάλι στη Λουβαίν του Βελγίου.
1983. Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή "Η Ασώματη". Το έργο τιμήθηκε με το Βραβείο Ακαδημίας (Έπαθλο Ουράνη). Το ίδιο έτος κυκλοφορεί κι ο τόμος δοκιμίων με τον τίτλο "Ως Δι' Εσόπτρου" (σκέψεις, αποσπάσματα, σχεδιάσματα). Το 1983 επίσης, ο Ποιητής εκπροσωπεί την Ελλάδα σ' ένα σεμινάριο Ποιητών - Ιατρών στο Λονδίνο. Οι χώρες που έλαβαν μέρος ήταν η Γαλλία, η Πολωνία, Η Πορτογαλία κι η Ελλάδα.
1984. Κυκλοφορεί η μετάφραση των Ορφικών Ύμνων σε συνεργασία με την Ελένη Λαδιά.
1985. Κυκλοφορεί η μετάφραση των Ομηρικών Ύμνων σε συνεργασία πάλι με την Ελένη Λαδιά. Το ίδιο έτος ο Δήμος Νικαίας τιμά τον Ποιητή για την προσφορά του στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή της περιοχής. Επίσης η διοίκηση του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού απονέμει μετάλλειο στον Ποιητή για την "υψηλόφρονη επιστημονική κι ανθρωπιστική του προσφορά" και τον ευχαριστεί για την εθελοντική του εργασία τα πρώτα 5 χρόνια της "Ερυθροσταυρικής του δραστηριότητας". Ο Ορθοπεδικός Σύλλογος επίσης τιμά με ξεχωριστή υπερηφάνεια το επιφανές μέλος του, γιατί ο Δ. Π. Παπαδίτσας, εκτός απ' τη μεγάλη προσφορά του στα Γράμματα, διέπρεψε και στην Ιατρική. Τον ίδιο χρόνο εκδίδονται στην Ισπανία ποιήματά του σε τόμο με το γενικό τίτλο "De Patmos A Delfos" μεταφρασμένα απ' το νεοελληνιστή Jose Ruiz. Ποιήματά του επίσης έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ρωσικά, Γερμανικά, Πολωνικά, Ουγγρικά και Φλαμανδικά (Βέλγιο) κι είναι ήδη δημοσιευμένα σε αντίστοιχες ανθολογίες και περιοδικά.
1986. Κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή "Το Προεόρτιον".
1987. Στις 22 Απριλίου πεθαίνει ο Ποιητής από καρδιακό νόσημα. Αξίζει να σημειωθεί πως απ' τη μέρα της εγκατάστασής του στην Αθήνα ως κυριολεκτικά τη μέρα του θανάτου του, εργαζόταν ως διευθυντής στο Κέντρο Αποκατάστασης Αναπήρων...

Τελειώνοντας το κείμενο της Ελένης Λαδιά, παραθέτω ένα ποίημα του Δ. Π. Παπαδίτσα, δείγμα ενός "άλλου ύφους" που διέπει την Ποίησή του, μιας γραφής που απογειώνει, μιας γραφής που με τίποτα δε μπορεί να χαρακτηριστεί γήινη...


Απέχω λίγο απ' το να γίνω τόξο

το "που" και το "τι" ομοιώματά μου
πεταμένα στους δρόμους
ούτε τ' ανaγνωρίζω και ουδέ μ' αναγνωρίζουν
επειδή μόνο σαν φυτό λιγνό εξηγώ τις δυσκολίες
να δω τον κόσμο απλά
ν' ακούσω και μες στο θάνατό μου ακόμα τη συγχορδία του
το σκίρτημα της αρχής του

η τρυφερότης όμως είναι τρυφερότης
κι απ' τα λόγια σου θερίζω χορτάρι
κι όπως με κοιτάς λέω να μην ξαναπώ τίποτα
να μην ξαναπώ ποτέ πια ότι είμαι ένας θνητός
που άρχισε απ' τα χαμομήλια κι όπου κοιτάξει
φυτρώνει μια λύρα.


(απ' την ποιητική συλλογή "Δυοειδής Λόγος", το 1980)

Αυτός ήταν ο Δ. Π. Παπαδίτσας!... ο άνθρωπος που "απείχε λίγο απ' το να γίνει τόξο κι όπου κοίταζε, φύτρωνε μια λύρα". Αυτός ήταν ο ίδιος, αυτή ήταν κι η Ποίησή του... μια Ποίηση που για να προσεγγιστεί σωστά λογοτεχνικά απαιτεί μια υπέρβαση που - όπως προαναφέρθηκε - δε μπορεί να είναι εγκόσμια... Με τον έξοχο αυτό λογοτέχνη θα συνεχίσουμε και στην επόμενη ανάρτηση (Δευτέρα 11 Οκτώβρη)...