Στη ζωή του, δυστυχώς, είχε πολλές περιπέτειες, ώσπου το 1920, συνεπεία αφροδισιακού νοσήματος, πέρασε τα σύνορα της ουτοπίας και του δράματος, για να υποκύψει τελικά στη τρέλα! Το 1927, μάλιστα, κλείστηκε στο Δρομοκαΐτειο Θεραπευτήριο απ' όπου δε βγήκε ποτέ. Εκεί συνέχισε να γράφει, άλλοτε καλά και στρωτά κι άλλοτε αλλοπρόσαλλα ποιήματα, τα οποία τα χάριζε στους επισκέπτες. Πέθανε μέσα στο ψυχιατρείο, στις 9 Σεπτεμβρίου του 1942.
Εξέδωσε το πεζογράφημα Ο θεατρίνος της ζωής (1919) κι έξι ποιητικές συλλογές: Ρόδα Στον Αφρό (1911), Γυρισμοί (1919), Οι Ερχομένες (1920), Κλεψύδρα (1921), Πιερρότος (1922) και Θυσία (1923). Τη συγκέντρωση των ποιημάτων του κι όλου του έργου του επιμελήθηκε ο ποιητής Τάσος Κόρφης με τη μελέτη του "Ρώμος Φιλύρας" που εξέδωσε το 1974. Χαρακτηριστικά της ποίησης του Φιλύρα είναι ο λυρισμός, κάποιοι φραστικοί νεοτερισμοί, η μουσικότητα, ο ρομαντισμός κι η απαισιοδοξία...
Διαθήκη
Εγώ παρήλθα, τραγουδώντας τη χαρά,
τις έμορφες, τα ρόδα και τ' αηδόνια.
Χορεύοντας και πίνοντας αδρά
ένιωσα απάνω στα μαλλιά τα χιόνια.
Στου κύπελλου το κατακάθι η συμφορά
κι η στάχτη, που αψηφούσα τόσα χρόνια.
Τώρα στο κύμα τα πετώ, μακριά,
τώρα με λιώνουν πόνοι και τριζόνια.
Σε νότα και ρυθμό, στίχο μεστό
σ' ένα τραγούδι επόθησα να κλείσω
μιαν αρμονία, νόημα σωστό.
Μα δεν κατόρθωσα θεία να μιλήσω,
παλμό να δώσω και να συγκλονίσω
την άπειρη ψυχή του κόσμου σε σεισμό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου