Στίχοι μου, της καρδιάς μου αίμα και παλμοί,
στίχοι μου εσείς πολυαγαπημένοι,
πέφτει το δείλι και σας περιμένει
μια αναπόληση, μια αναδρομή.
Χαρτιά λευκά, αθώα, χαρτιά σκισμένα
ταξίδεψα για χρόνια στα νερά τους.
Γνώρισα τη λύπη μα και τη χαρά τους.
Συναισθήματα τόσο διχασμένα.
Υπήρξαν, θυμάμαι, πάμπολλες φορές
- αλήθεια, τι να πρωτοδιαλέξεις -
αναζήτησα εναγώνια λέξεις
τις πλέον βαρύθυμες και θλιβερές.
Πιστές συντρόφισες κι οι ρίμες
μου χαρίσαν τη δική τους μουσική.
Σκόρπια ποιήματα εδώ κι εκεί.
Με στιγμάτισαν άρρωστες μνήμες.
Και τώρα μπρος στο αμείλικτο γήρας,
Ποίηση εσύ παρήγορη ελπίδα
προβάλλεις και πάλι ως ασπίδα
στα τυφλά χτυπήματα της μοίρας...
Μάρτης 2014
Το ποίημα αφιερώνεται στη σημερινή ημέρα, Παρασκευή 21 Μάρτη ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
2 σχόλια:
Πολύ ωραία το αφιέρωμά σου για την ημέρα ποίησης.
Ωραίο!!!!!!!!!!
Πιστός σύντροφος η ποίηση για σένα...........Εισπράττω τόσα συναισθήματα μέσα απ 'αυτό το ποίημα!!!!!!!!
Καλή σου μέρα Διάττοντα
Μπορεί να μην υπήρξαν τα επιθυμητά αποτελέσματα (από νεανικά λάθη) αλλά η θητεία είναι μακρόχρονη αγαπητή Άννα. Σ' ευχαριστώ που περνάς κι από δω και καλό υπόλοιπο Κυριακής σού εύχομαι...
Δημοσίευση σχολίου