Καλωσήρθατε στη λογοτεχνική ιστοσελίδα του Διάττοντα Αβρού. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε έργα του ίδιου (οι ποιητικές συλλογές αναφέρονται στη δεξιά πλευρική στήλη) αλλά και άλλων δημιουργών. Σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί του (π.χ. για να πείτε απλά τη γνώμη σας ή για να δημοσιεύσετε κάποιο κείμενό σας), μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα επικοινωνίας στη οριζόντια μπάρα του μενού ή να στείλετε μήνυμα στο e-mail που αναγράφεται δεξιά. Καλές σας αναγνώσεις...
Σημείωση: Δυστυχώς ένα (πολύ) μικρό μέρος του συνολικού αριθμού ποιημάτων έχει ανέβει μέχρι στιγμής κι απ' αυτά τα ποιήματα λίγα έχουν την οριστική μορφή τους (τα περισσότερα δεν έχουν ακόμα υποστεί την τελική επεξεργασία)... Το Blog εδώ και πολύ καιρό είναι παροπλισμένο...
Πως μοιάζει με τη λύπη η χαρά!
Άνυδρη, ανυπόφορη σιωπή.
Εικόνα που παραμένει θαμπή
κι ας θέλουμε να δούμε καθαρά.
Κι η λύπη πάντοτε είναι λύπη.
Τόσα χρόνια θητεύει η ψυχή.
Κι ότι μας συντροφεύει στην αρχή,
ναι! στο τέλος μάς εγκαταλείπει!
Φλεβάρης 2014
Κατέφτασαν αυτοί που προβλέπουν το τέλος
(διανοούμενοι, φιλόσοφοι κι οιωνοσκόποι).
Το 'ξεραν πως σ’ εμάς έπρεπε να ’ρθουν.
Κι εμείς, εξοικειωμένοι,
σα να τους περιμέναμε από καιρό,
τους υποδεχτήκαμε. Πήραμε τις αποσκευές τους
και τους δείξαμε το μέρος που θα μείνουν.
Συζητήσαμε όλες τις σχετικές λεπτομέρειες.
Η διαδικασία είναι η απλούστερη μας είπαν.
Αναμονή...
Απρίλης 2005
Τον είχαν καλέσει για πρώτη φορά
να μιλήσει μπροστά σε κόσμο.
Εκείνος αρχικά δεν ήθελε
(πνιγμένος πάντα στους ενδοιασμούς του)
αλλά κατέληξε να δεχτεί.
Αφού ολοκλήρωσε την ομιλία του
(τη συντόμευσε ο ίδιος),
σηκώθηκε να ευχαριστήσει
όσους παρευρέθηκαν.
Έναν έναν ξεχωριστά
τους κοίταζε στα μάτια κι ήταν
σα να τους έσφιγγε εγκάρδια το χέρι.
Κι όταν τους έσφιγγε εγκάρδια το χέρι, ήταν
σα να τους χάριζε μια ποιητική συλλογή.
Ιούνης 2014
Υπήρχαν φορές που αναγκαζόταν
να τα βάλει με πολλούς
(και δεν ήταν περιπτώσεις
όπου χρειαζόταν σωματική ρώμη).
Έδινε λοιπόν συχνά άνισες μάχες.
Άνισες, καθώς... κέρδιζε...
Ιούνης 2014
Είχε γράψει ένα ποίημα
που του άρεσε πολύ.
Υπήρχαν φορές που το διάβαζε
και το κοίταζε ολοένα.
Το είχε ονομάσει «Μονήρες Ρόπτρον»
κι ίσως να το έδινε σαν τίτλο
στην τελευταία του ποιητική συλλογή
που κόντευε να τελειώσει.
Το σκέφτονταν λοιπόν συνέχεια.
Το σκέφτονταν και τελικά τι;
Το ένα ποίημα έφερε το άλλο ποίημα...
Μάης 2014
Έγκλειστος,
έγκλειστος βίος...
σα μια ξεχασμένη
κι αδιάβαστη
επί χρόνια στο ράφι
- ανάμεσα σε τόσες άλλες -
ποιητική συλλογή...
Μάης 2014
Ο κουρασμένος φαντάρος
κρεμιέται απ’ τη χειρολαβή
μες στον ηλεκτρικό.
Ο καθισμένος επιβάτης
κρεμιέται απ’ το τσιγάρο του
κι εγώ δεν έχω
από πού να κρατηθώ...
(απ' την ποιητική συλλογή «Φωτισμένο Εργοστάσιο», το 1996)
